تنگناهای طبیعی توسعه ی فیزیکی شهر پاوه با تاکید بر عوارض ژئومورفولوژی

توپوگرافی و عوارض ژئومورفولوژی در مکان­گزینی، گسترش، توسعه­ی فیزیکی و مورفولوژی شهرها تاثیر بسزایی دارند. هدف از انجام این پژوهش، شناسایی تنگناهای طبیعی(ژئومورفولوژی) و پیشنهاد مکان های مناسب جهت تعیین سمت توسعه فیزیکی شهر پاوه دراستان کرمانشاه می­باشد. محدوده­ی مطالعه شده شامل  شهر پاوه  تا سال ۱۳۸۴ تا شعاع یک کیلومتری آن می باشد. در این پژوهش، بررسی تنگناها­ی طبیعی توسعه­ی فیزیکی شهر پاوه در طی ۵۰ سال و در دو دوره­ی زمانی شامل دوره­ های اول، از سال ۱۳۳۴ تا ۱۳۷۱ و دوره­ی دوم از سال ۱۳۷۱ تا ۱۳۸۴ مورد مطالعه قرار گرفته است. بدین منظور لایه های اطلاعاتی(داده های) توپوگرافی (شیب، جهت شیب، ارتفاع) همچنین     لایه های  ژئومورفولوژی (گسل، رودخانه، پادگانه های آبرفتی) با استفاده از تصاویر          ماهواره ای، عکس های هوایی و عملیات میدانی تهیه  سپس با استفاده از(روش) مدل AHP و نرم افزار GIS  توسعه­ی فیزیکی شهر در دوره های مختلف در ارتباط با عوارض ژئومورفولوژی و توپوگرافی بررسی گردید. نتایج تحقیق نشان می دهد که در مناطقی از شهر توسعه فیزیکی در گذشته مناسب با عوارض ژئومورفولوژی و توپوگرافی نمی باشد و شهر در معرض خطر مخاطرات محیطی قرار گرفته است. علاوه بر این  در این پژوهش توسعه فیزیکی شهر طبق روند دوره های گذشته با روند پیش بینی شده براساس اصول علمی با روش AHP نیز مقایسه گردیده و مناسب ترین مکان با توجه به عوامل (لایه ها) موثر نیز پیشنهاد گردید. 

کلیدواژه ها:

ژئومورفولوژی ، توسعه ی فیزیکی ، تنگناهای طبیعی ، پاوه