توزیع پارک ها و ارزیابی کیفیت آنها در سطح شهرها با استفاده از مدل VIKOR (نمونه موردی: شهر عنبرآباد ، استان کرمان)

پارک ها به عنوان یک عنصر کالبدی، سهم عمده­ای در تحقق کارکرد تفریحی برای شهروندان ساکن در فضاهای شهری برعهده دارند. تحقق جنین کارکردی به دو فاکتور اصلی "مکانیابی و توزیع بهینه" و "تنوع کارکردی" وابسته است زیرا اولا حس زیبایی­شناسی و تفریح حق هر شهروندی است و ثانیا پارک­ها نقش چندکارکردی "اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و زیست­محیطی" را برای فضاهای شهری بر عهده دارند. لذا هدف تحقیق حاضر؛ بررسی توزیع آمایشی و بررسی وضعیت پارک های شهر عنبرآباد به لحاظ شاخص­های کمی و کیفی پرداخته است. نوع تحقیق؛ توصیفی- تحلیلی بوده و روش گرداوری داده­ها؛ بررسی آمار سازمانی، کتابخانه­ای و میدانی می­باشد. جامعه آماری شهروندان ساکن شهر عنبرآباد، و کارشناسان ذیربط می­باشند. حجم جامعه نمونه شامل۵۰ نفر از کارشناسان و ۳۰۰ نفر از شهروندان می­باشد. وزن دهی متغیرها توسط مدل تحلیل سلسله مراتبی(AHP) در محیط نرم­افزار Expert Choice انجام شد. استفاده تحلیل­ داده­ها با استفاده از تکنیک رتبه­بندی VIKOR[۱]، و قابلیت گرافیکی نرم­افزار GIS انجام شد. نتایج پژوهش نشانگر سرانه پایین پارک و فضای سبز (۴/۴ مترمربع) نسبت به استانداردهای ملی و جهانی، توزیع نامناسب پارک­ها، و مطلوبیت پایین پارک های شهر عنبرآباد از دیدگاه شهروندان می باشد. نتایج حاصل از مدل ویکور نشان داد پارک لاله، پارک شهرک امام، پارک محله مختارآباد و پارک کوه فجر دارای بالاترین و پارک محله زیارت، پارک حسین آباد، و پارک محله عباس­آباد دارای کم ترین کیفیت و مطلوبیت می­باشند. بررسی تک­­تک شاخص­ها نیز نشان داد از میان همه پارک­های شهر؛ تنها پارک لاله است که شاخص­های مطلوبیت و کیفیت آن تا حدی ارتقا یافته است.   [۱]- Vlse Kriterijumsk Optimizacija Kompromisno Resenje

کلیدواژه ها:

توسعه ی پایدار شهری ، ارزیابی کیفیت ، کاربری تفریحی ، توزیع پارک­ها ، مدل VIKOR ، شهر عنبرآباد