دلایل تغییر کاربری ها در طرح های تفصیلی شهری و تبعات آن در کاربری های عمومی ( مطالعه موردی: منطقه یک شهر همدان)

به دنبال اصلاحات اراضی در دهه ۴۰ شمسی و رشد جمعیت و به تبع آن رشد شهرها، شهرها شاهد رشد فراوانی در زمینه شهرسازی شدند وبه همین دلیل طرح های جامع شهری تهیه و تصویب شدند. اما از آنجایی که این طرح­ها به دلیل عدم پرداختن دقیق و صحیح به مشکلات شهری، توانایی لازم را برای حل این مشکلات نداشتند در نتیجه در دهه ۵۰ طرح­های تفصیلی تهیه و تصویب شدند. طرح تفصیلی شهری بیشتر به منظورترویج ضوابط شهرسازی،کنترل توسعه شهرها و هماهنگ­سازی بخش­های مختلف شهر تهیه می­شود. ناکارآمدی طرح­های توسعه شهری از جمله طرح­های تفصیلی شهرها  با واقعیت­های موجود در جامعه در قالب پدیده­های اجتماعی در شهرها بروز  می­کند. یکی از این معضلات تغییرات کاربری اراضی شهرهاست که برخلاف ضوابط و مقررات طرح­های تفصیلی به صورت قانونی و غیرقانونی در شهرها شکل گرفته است. حاصل این تغییرات به وجود آمدن عدم تعادل در خدمات شهری و نزول مستمر کیفیت محیط شهرهاست. این نشان از عدم توانایی طرح تفصیلی در پیشبرد توسعه بر اساس برنامه­ریزی موجود است. در این تحقیق سعی شده است که از طریق بررسی­های کتابخانه­ای، توزیع پرسشنامه بین جامعه هدف، موارد تغییرات صورت گرفته در کاربری­های مصوب شهرهمدان(منطقه یک) در فاصله سال­های ۱۳۸۱ تا ۱۳۹۱ و علل آنها با استفاده از نرم­افزارهای spss  و ARC GIS , AUTO CAD مشخص گردد. در بررسی علل تغییر کاربری اراضی شهرها بیشترین سهم متعلق به عوامل اقتصادی و قانونی است که به موضوع عدم وجود منابع پایدار درآمدی در شهرداری ها و فقدان عوامل قوی ضمانت اجرایی در قوانین و مقررات شهرسازی مرتبط است.

کلیدواژه ها:

طرح تفصیلی ، اصلاحات اراضی ، عدم توانایی ، تغییر کاربری ، قوانین و مقررات شهرسازی