اثربخشی نقاشی درمانی بر کاهش اضطراب و پرخاشگری دانش آموزان دبستانی پسر دارای اختلالات برونی سازی شده

مقدمه: پرخاشگری و اضطراب از خصیصه های اصلی اختلالات برون سازی شده می باشد و در صورت عدم درمان منجر به تاثیرات منفی بر روابط فردی و اجتماعی در بزرگسالی می شود. از این رو، هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر نقاشی درمانی بر اضطراب و پرخاشگری در دانش آموزان دبستانی پسر می باشد. روش: پژوهش حاضر، از نوع تحقیق نیمه تجربی با پیش و پس آزمون است. ۳۰ دانش آموز دبستانی که بالاترین نمره را در پرسشنامه کانرز والدین کسب کردند، در دو گروه آزمایشی (۱۵ نفر)  و کنترل (۱۵ نفر)  تخصیص تصادفی شدند. گروه آزمایش نقاشی درمانی را در طول ده جلسه (هفته ای یک جلسه، هر جلسه به طور متوسط ۴۵ دقیقه) دریافت کردند. اضطراب و پرخاشگری کودکان در ابتدا و انتهای جلسات درمانی با استفاده از پرسشنامه خشم کودک نلسون، مقیاس اضطراب اسپنس اندازه گیری شد. در نهایت،  تحلیل آماری با استفاده از تحلیل کواریانس انجام شد. یافته ها: تفاوت معناداری بین در نمرات پیش آزمون (۵۳/۲±۴۱/۱۳۱) و پس آزمون (۸۷/۱۱۴±۲۳۹/۷) پرخاشگری (p<۰.۰۰۱. F=۲۸.۳۱۳) و همچنین، در نمرات پیش آزمون (۲۷/۸۰±۵۸۷/۵) و پس آزمون (۹۳/۷۵± ۴۹۷/۶) اضطراب (p<۰.۰۰۱, F=۱۵.۶۹۸) در دانش آموزان دبستانی قبل و بعد از مشاوره گروهی وجود دارد. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که نقاشی درمانی در بهبود مشکلات رفتاری چون اختلالات برون سازی شده در دانش آموزان دبستانی موثر است. از این رو، نقاشی درمانی می تواند به عنوان یکی از مداخلات درمانی در کاهش مشکلات رفتاری  کودکان مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

Art therapy ، Behavioral disorder ، Aggression ، Anxiety ، Children ، هنردرمانی ، اختلال رفتاری ، پرخاشگری ، اضطراب ، کودکان