بررسی میزان و موانع خودگزارشی خطای دارویی پرستاران بخش کودکان
محل انتشار: نشریه پرستاری کودکان، دوره: 3، شماره: 1
سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 257
فایل این مقاله در 7 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_PEN-3-1_008
تاریخ نمایه سازی: 4 دی 1400
چکیده مقاله:
مقدمه: دارو دادن از وظایف مهم و متداول پرستاری و از پرخطرترین آنها محسوب می شود. لذا شناسایی میزان و موانع خودگزارشی خطا به منظورحفظ ایمنی بیمار و ارتقای کیفیت ارائه مراقبت پرستاری ضروری بنظر می رسد. هدف از این مطالعه "بررسی میزان خودگزارشی خطاهای دارویی توسط پرستاران در بخش های کودکان و موانع موجود از دیدگاه آنان" بود.
روش: در مطالعه توصیفی- تحلیلی ازنوع مقطعی حاضر، کلیه ۱۴۸ پرستار بخش های اطفال بیمارستان های بهرامی و مرکز طبی کودکان بصورت سرشماری در سال ۱۳۹۴ مورد بررسی قرارگرفتند. ابزار گردآوری دادهها پرسشنامه پژوهشگرساخته بودکه شامل سه بخش اطلاعات دموگرافیک، میزان بروز خطاهای دارویی پرستاران و موانع مربوط به عدم گزارش خطاهای دارویی بود. برای تعیین پایایی پرسشنامه از روش همسانی درونی(محاسبه ی آلفای کرونباخ) در قسمت پرسشنامه ی موانع عدم گزارش دهی خطاهای دارویی توسط پرستاران ۸۸/ ۰ و بروز خطاهایی دارویی( تزریقی و غیر تزریقی) ۰/۸۹ برآورد شد.
یافته ها: ۱۱۲ نفراز پرستاران (۷۶%) در طی یکسال گذشته دچار اشتباهات دارویی شدندکه تنها ۲۸% ازآنها خطای خود را گزارش کرده بودند. شایع ترین موارد اشتباه شامل استفاده از نام های اختصاری و وجود تشابهات اسمی داروها بود. شایع ترین موانع عدم گزارش دهی پرستاران شامل ترس از تاثیر خطا در آسیب جدی به بیمار، دادن دیه و نگرانی از سوء سابقه پس از گزارش دهی بوده است . مدل رگرسیون لجستیک نشان داد بین خطاهای دارویی با جنس((P=.۱۹ )، سن ((P=.۰۶۵. سابقه کار((P=۱.۲۱، وضعیت استخدام (P=۰.۸۱)، تحصیلات (P=۰.۵۹) ارتباط معنادار وجود ندارد و بین شیفت کاری و بروز خطا ارتباط معنادار وجود دارد (P =۰.۰۰۴)
نتیجه گیری: با توجه به تعداد کم گزارش خطا لازم است زمینه های لازم برای افزایش گزارش دهی صورت گیرد. ایجاد یک رابطه ی مثبت بین مدیران با پرستاران و مهیا نمودن جوی مناسب در زمان گزارش دهی پیشنهاد می شود.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
منیژه قربانپور دیز
Student of MSc, Department of Nursing, School of Medical Sciences, Tarbiat Modares University,Tehran,Iran
سیما محمد خان کرمانشاهی
Assistant Professor of Nursing, Department of Nursing, School of Medical Sciences, Tarbiat Modares University,Tehran,
مجتبی صداقت
Associate professor, Community Medicine Specialist, Tehran University of Medical Science, Tehran, Iran
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :