بررسی باور درمان، کیفیت زندگی و تبعیت از درمان از دیدگاه والدین کودکان مبتلا به آسم مراجعه کننده به مراکز آسم و آلرژی استان مازندران

مقدمه : شیوع آسم کودکان در ایران ۹/۱۰ است. عدم تبعیت درمان های استنشاقی در آسم با کاهش کیفیت زندگی بیماران همراه است این پژوهش با هدف تعیین باور درمان و کیفیت زندگی و تبعیت درمان کودکان مبتلا به آسم انجام گرفت. روش: این پژوهش مقطعی بین ۱۷۰کودک ۱۲-۸ ساله مبتلا به آسم مراجعه کننده به مراکز آسم و آلرژی استان مازندران با نمونه گیری مستمر صورت گرفت. داده ها با پرسشنامه کیفیت زندگی، باور درمان، تبعیت درمان جمع آوری شدند. نتایج: میانگین نمره کیفیت زندگی۱۱/۶۹± ۵۶/۳۲  میانگین نمره ضرورت-نگرانی ۲/۹± ۶/۷۱ بوده و ۵۵/۹درصد از کودکان تبعیت از درمان نداشتند. مدت ابتلا تنها متغیری بوده که با باور درمان ارتباط داشت(۰/۰۱۱p=). کیفیت زندگی دختران و کودکانی که سابقه مصرف سیگار در خانواده نداشتند، بالاتر بوده است(۰/۰۳۲P=). بین باور درمان و کیفیت زندگی و تبعیت درمان ارتباط مستقیم بدست آمد و با افزایش تبعیت درمان کیفیت زندگی بالاتر بوده است. نتیجه گیری: باور والدین در مورد ضرورت مصرف داروها می تواند تبعیت درمان و کیفیت زندگی کودکان را تحت تاثیر قرار دهد. به کارکنان بهداشتی-درمانی پیشنهاد می شود، با مداخلات آموزشی مناسب و تشویق والدین موجب تبعیت بیشتر درمان و بهبود کیفیت زندگی در کودکان مبتلا به آسم شوند.

کلیدواژه ها:

Adherence to medication ، quality of life ، Parental Belief ، asthma ، Pediatric ، Parents ، تبعیت از درمان ، باور درمان ، کیفیت زندگی ، آسم ، کودکان ، والدین