ادراک پرستاران از مفهوم عدالت در ارزشیابی عملکرد: یک پژوهش کیفی

مقدمه: ارزشیابی از مسوولیت های مهم سازمان بهداشتی- درمانی بوده و رعایت عدالت در ارزشیابی عملکرد، می تواند باعث افزایش روحیه و بهره وری کارکنان گردد. هدف از این پژوهش، بررسی ادراک پرستاران از مفهوم عدالت در ارزشیابی عملکرد می باشد. روش: این پژوهش کیفی در سال ۱۳۹۱ در تهران انجام شد. شرکت کنندگان، از میان پرستاران شاغل در یکی از بیمارستان های آموزشی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی به صورت مبتنی بر هدف انتخاب شدند. گردآوری داده ها از طریق تشکیل ۵ گروه متمرکز، با حضور ۱۰-۷ پرستار در هر جلسه و با استفاده از مصاحبه های نیمه ساختار یافته انجام شد و تا زمان به اشباع رسیدن داده ها ادامه یافت. جهت تحلیل داده ها از روش تحلیل چارچوب استفاده گردید. یافته ها: یافته های حاصل از تحلیل داده ها در بر گیرنده ۴ درونمایه اصلی و ۱۴ طبقه شامل: زمینه سازمانی (ناهم خوانی استانداردهای پرستاری با شرح وظایف، فقدان انگیزه مناسب در پرستاران، فراهم نبودن بستر سازمانی مناسب، روشن نبودن شرح وظایف پرستاری و فاصله بین آموزش نظری و عملکرد)، ساختار (ناکارآمدی نظام آشناسازی با قوانین و مقررات سازمان، ذهنی بودن ارزشیابی، کلی بودن فرم ارزشیابی و عدم استمرار در ارزشیابی)، فرآیند (عدم نظارت دقیق مسوولان، غیرمنصفانه بودن ارزشیابی و عدم احترام به شان افراد) و نتایج ارزشیابی عملکرد (فقدان بازخورد مناسب و کم توجهی به شایسته سالاری) بود. نتیجه گیری: از دیدگاه شرکت کنندگان، نظام ارزشیابی عملکرد پرستاران بالینی با شرایطی روبه روست که رعایت عدالت در ارزشیابی عملکرد را تحت تاثیر قرار می دهد. به نظر می رسد برای دستیابی به هدف نهایی ارزشیابی عملکرد، یعنی بهبود کیفیت مراقبت از بیمار، در بخش های مختلف به بازنگری و ایجاد تغییر نیاز داشته باشد.

کلیدواژه ها:

Nurses ، justice ، performance appraisal ، qualitative study ، پرستاران ، عدالت ، ارزشیابی عملکرد ، پژوهش کیفی