مقایسه تاثیر دو روش تجسم هدایت شده و آرام سازی پیشرونده عضلانی بر کیفیت زندگی بیماران تحت جراحی بای پس عروق کرونر: یک کارآزمایی بالینی تصادفی شده

مقدمه: جراحی بای پس عروق کرونر یکی از درمان های رایج بیماری عروق کرونر می باشد. شواهد نشان دهنده این نکته است که تکنیک های تن آرامی می تواند باعث بهبود برآیندهای روانشناختی در بیماران مبتلا به بیماری های قلبی شوند. هدف از پژوهش حاضر مقایسه تاثیر آرامسازی پیشرونده عضلانی و تجسم هدایت شده بر کیفیت زندگی بیماران تحت جراحی بای پس عروق کرونر می باشد. روش کار: در این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شده ۴۹ بیمار کاندید جراحی بای پس عروق کرونر بستری در مرکز آموزشی و درمانی آیت الله موسوی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی زنجان (ZUMS) با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس وارد مطالعه شدند؛ سپس نمونه ها به روش تخصیص تصادفی در دو گروه تجسم هدایت شده (۲۷ = n) وآرامسازی پیشرونده عضلانی (۲۲ = n) قرار گرفتند. قبل از جراحی بای پس عروق کرونر پرسشنامه کیفیت زندگی مک نیو توسط نمونه های پژوهش در گروه های مورد مطالعه تکمیل گردید. مجددا ۲ ماه پس از آموزش و انجام تکنیک های تن آرامی توسط نمونه های پژوهش، کیفیت زندگی نمونه ها مورد ارزیابی مجدد قرار گرفت و داده ها با استفاده از نرم افزار ۱۷.SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: طبق یافته ها در هر گروه افزایش معناداری در کیفیت زندگی بعد از مداخله نسبت به قبل از مداخله مشاهده شد (۰۵/۰ > P). اما نتایج آزمون های آماری اختلاف معنا داری در کیفیت زندگی بین دو گروه بعد از مداخله نشان نداد (۸/۰ = P). نتیجه گیری: به نظر می رسد هر دو تکنیک تجسم هدایت شده و آرامسازی پیشرونده عضلانی به عنوان تکنیک های تن آرامی می توانند در بهبود کیفیت زندگی بیماران تحت جراحی بای پس عروق کرونر موثر باشند؛ و می توان از این تکنیک ها در برنامه ریزی ترخیص بیماران تحت جراحی بای پس عروق کرونر استفاده نمود.  

کلیدواژه ها:

Coronary Artery Disease ، Coronary Artery Bypass Graft Surgery ، Guided Imagery ، Progressive Muscle Relaxation ، بیماری عروق کرونر ، جراحی بای پس عروق کرونر ، تجسم هدایت شده ، آرامسازی پیشرونده عضلانی