مقایسه شاخص های فیزیزلوژیک نوزادان زودرس مبتلا به سندرم دیسترس تنفسی در وضعیت خوابیده به شکم و خوابیده به پشت

مقدمه: تغییر شاخص های فیزیولوژیک نشانه مهمی در سندرم دیسترس تنفسی است. هدف مطالعه حاضر مقایسه شاخص های فیزیولوژیک نوزادان زودرس مبتلا به این سندرم در وضعیت خوابیده به شکم و به پشت بود. روش کار: مطالعه توصیفی طولی حاضردر مرکز آموزشی-درمانی فاطمیه همدان، ۱۳۹۵ انجام شد. ۴۵ نوزاد زودرس مبتلا با سن تولد ۳۷-۳۲ هفته بارداری و سن ۷-۱ روز، بصورت تصادفی ساده انتخاب شدند. هر نوزاد ابتدا ۱۲۰ دقیقه به شکم سپس به پشت قرارگرفت. در هر وضعیت پس از سی دقیقه، درصداشباع اکسیژن خون شریانی، تعداد ضربان قلب و تنفس سه بار با فواصل سی دقیقه اندازه گیری شد. داده ها با SPSS نسخه ۲۰ و آزمون های آنالیزواریانس در سطح اطمینان ۹۵/۰ تحلیل شدند. یافته ها: میانگین درصد اشباع اکسیژن خون شریانی بین سه زمان اندازه گیری در هر دو وضعیت اختلاف معنی دار داشت (۰۰۱/۰ < P). با توجه به آزمون مقایسه های چندگانه، میانگین درصد اشباع اکسیژن خون شریانی (بترتیب ۰۲۱/۲ ± ۶۹/۹۵، ۰۷۴/۲ ± ۲۰/۹۶ و ۰۱۳/۲ ± ۷۶/۹۶) در وضعیت خوابیده به شکم افزایش اما، بعد از دقیقه ۹۰ (بترتیب ۸۴۱/۱ ± ۸۰/۹۵، ۹۰۲/۱ ± ۵۳/۹۶ و ۱۸۰/۲ ± ۸۷/۹۴) در وضعیت به پشت کاهش یافت. از سایر شاخص ها فقط در وضعیت خوابیده به شکم، میانگین تعدادتنفس بین سه زمان اندازه گیری، اختلاف معنی دار نشان داد (۰۱/۰ < P). میانگین تعدادتنفس (بترتیب ۱۱۸/۱۱ ± ۳۸/۵۵، ۰۲۵/۱۱ ± ۸۴/۵۴ و ۳۷۴/۱۱ ± ۱۱/۵۳) بعد از دقیقه ۶۰ در خوابیده به شکم کاهش یافت. نتیجه گیری: در وضعیت خوابیده به شکم، درصداشباع اکسیژن خون شریانی افزایش اما تعدادتنفس بعد از دقیقه ۶۰ کاهش یافت و ضربان قلب تغییر نداشت. در وضعیت خوابیده به پشت، درصد اشباع اکسیژن خون شریانی بعد از دقیقه ۹۰ کاهش، اما سایر شاخص ها تفاوتی نداشت. بنابراین قرار دادن کمتر از ۶۰ دقیقه این نوزادان به شکم یا به پشت، توانست از افت شاخص های فیزیولوژیک جلوگیری کند.  

کلیدواژه ها:

Preterm Neonate ، Respiratory Distress Syndrome ، Physiological Parameters ، Position ، نوزاد زودرس ، سندرم دیسترس تنفسی ، شاخص های فیزیولوژیک ، وضعیت قرارگیری