تاثیر بی تفاوتی سازمانی بر بهره وری پرستاران بیمارستان های دولتی مشهد

مقدمه: با توجه به اهمیت نیروی انسانی به عنوان با ارزش ترین سرمایه جوامع، شناخت عوامل موثر بر بهره وری نیروی انسانی در هر سازمان، می تواند در افزایش بهره وری و توان رقابت آن سازمان، مفید و موثر باشد. از طرفی بی تفاوتی کارکنان نسبت به مسائل و مشکلات سازمان، مقوله ای است که در ایران گریبانگیر اکثر سازمان ها است. این مطالعه با هدف تعیین تاثیر بی تفاوتی سازمانی بر افزایش بهره وری نیروی انسانی در پرستاران دانشگاه علوم پزشکی مشهد انجام شد. روش کار: این پژوهش توصیفی-تحلیلی در بیمارستان های دولتی مشهد در سال ۱۳۹۵ انجام شد. جامعه پژوهش شامل پرستاران بیمارستان های دولتی مشهد بود که ۱۴۵ نمونه با روش تصادفی طبقه ای انتخاب و همچنین گردآوری اطلاعات با استفاده از پرسشنامه استاندارد بی تفاوتی سازمان و بهره وری کارکنان صورت گرفت. روایی صوری پرسشنامه ها توسط خبرگان و پایایی پرسشنامه با استفاده از آلفای کرونباخ (۹۳/۰) مورد تایید قرار گرفت و جهت بررسی نتایج از نرم افزار SPSS ۱۸ و روش رگرسیون خطی ساده و چندگانه استفاده شده است. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که میان بی تفاوتی سازمانی و بهره وری در پرستاران، رابطه معنادار و منفی وجود دارد (۰۰۱/۰ > P، ۶۰۷/۰- = r)؛ بدین معنا که در بیمارستان ها، بی تفاوتی سازمانی بر میزان بهره وری پرستاران تاثیر داشته و افزایش هر واحد در بی تفاوتی سازمانی بهره وری سازمان را به میزان ۱.۳۲۵- کاهش می دهد. شایان ذکر است که میانگین سن آزمودنی ها ۵/۷ ± ۲/۳۶ بوده است که ۵۸ درصد آنها را زنان تشکیل داده اند. نتیجه گیری: با توجه به نتایج این پژوهش، یکی از عوامل کاهش بهره وری، بی تفاوتی سازمانی در بین پرستاران است. لذا ضروری است تلاش گردد با بکارگیری از روش ها و ابزارهای موجود، بی تفاوتی سازمانی در کارکنان را کاهش داد تا از این طریق بهره وری پرستاران افزایش یابد.  

کلیدواژه ها:

Institutional Indifference ، Human Resource Efficiency ، Nurse ، بی تفاوتی سازمانی ، بهره وری نیروی انسانی ، پرستار