تاثیر آموزش شناختی-رفتاری دینی بر احساس نا امیدی، بی ارزشی و نارضایتی از زندگی در پرستاران

 مقدمه: پرستاران از مهمترین منابع نظام سلامت یک جامعه می باشند. لذا توجه به سلامت روان این قشر ضروری به نظر می رسد. پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر آموزش شناختی- رفتاری دینی بر احساس ناامیدی، احساس بی ارزشی و احساس نارضایتی زندگی در پرستاران انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه از نوع مداخله ای نیمه تجربی بوده و در آن ۶۶ پرستار شاغل در بیمارستان شهید هاشمی نژاد مشهد انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه آزمون و کنترل تقسیم شدند. مداخله شامل برنامه آموزش شناختی- رفتاری دینی، متشکل از ۱۰ جلسه ۹۰ دقیقه ای بود که ۳روز در هفته برای گروه آزمون برگزار شد. ابزار گردآوری داده ها "پرسشنامه بحران هویت" (Identity Crisis Questionnaire) بود. روایی محتوا توسط ۱۲ نفر از مدرسین و متخصصان تایید شد. برای محاسبه پایایی از روش آلفای کرونباخ استفاده شد )۹۳/۰=α(. پرسشنامه ها قبل و یک ماه بعد از مداخله تکمیل گردیدند. قابل ذکر است که نمره کسب شده کمتر نشان دهنده ی سلامت روان بیشتر می باشد. داده ها توسط SPSS نسخه ۱۸ با استفاده از آمار توصیفی و تحلیلی تی مستقل و زوجی و آنالیز واریانس تحلیل گردید. یافته ها: میانگین کلی نمرات احساس ناامیدی، احساس بی ارزشی و احساس نارضایتی از زندگی در پرستاران از ۷۶/۱۱±۱۲/۴۴ قبل از مداخله به ۱۸/۱۴±۴۷/۳۳ یکماه بعد از مداخله تغییر یافت (۰۰۱/۰P<). در حالی که در گروه کنترل میانگین کلی نمرات یکماه بعد از مداخله نسبت به قبل از مداخله تغییر معنی داری را نشان نداد (۰۶/۰P<). نتیجه گیری: آموزش شناختی-رفتاری دینی، شیوه ای ارزان، کارآمد و ایمن برای کمک به سلامت و بهداشت روان پرستاران است. پیشنهاد می شود به منظور ارتقای بهداشت روان پرستاران و بهبود کیفیت مراقبت ها، از این روش در آموزش پرستاران استفاده شود. 

کلیدواژه ها:

Nurse ، Cognitive- behavior religious training ، Feeling of hopelessness ، Feeling of worthlessness ، Feeling of dissatisfaction of life. ، پرستار ، آموزش شناختی- رفتاری دینی ، احساس ناامیدی ، احساس بی ارزشی ، احساس نارضایتی از زندگی