بررسی عوامل جمعیت شناختی و بالینی موثر بر زمان بروز تنگی مجدد عروق کرونر در بیماران تحت آنژیوپلاستی شهر زنجان

مقدمه: تنگی مجدد عروق کرونر پس از استنت گذاری از نگرانی های مهم کاردیولوژیست هاست که می تواند موجب تکرار آنژیوپلاستی، جراحی پیوند بای پس عروق کرونر، انفارکتوس میوکارد و یا حتی مرگ شود. پژوهش حاضر با هدف تعیین عوامل جمعیت شناختی و بالینی موثر بر زمان بروز تنگی مجدد عروق کرونر در بیماران تحت آنژیوپلاستی شهر زنجان با استفاده از مدل رگرسیون کاکس انجام شد. روش کار: در این مطالعه توصیفی-طولی، ۴۲۱ بیمار که از فروردین ۱۳۸۸ تا خرداد ۱۳۹۰ جهت تعبیه استنت دارویی به بیمارستان آیت الله موسوی زنجان مراجعه کرده بودند از نظر مدت زمان بروز تنگی مجدد عروق کرونری پیگیری شدند. سپس متغیرهای جمعیت شناختی و سوابق بالینی موجود در پرونده در "فرم جمع آوری اطلاعات بیماران تحت آنژیوپلاستی" (Data Gatering Form of Patients’ Undergone Angioplasty) وارد گردید و برای آنالیز داده ها از رگرسیون کاکس و اس پی اس اس نسخه ۲۱ استفاده شد. یافته ها: در این مطالعه، میانه مدت زمان بروز تنگی مجدد عروق کرونر بیماران ۷۳۶ روز و نرخ بروز تنگی مجدد ۳۰/۴% بوده است. نسبت مخاطره تنگی مجدد در افراد غیر شاغل ۱/۳۹برابر، افراد مصرف کننده مواد مخدر ۱/۷۵برابر، افراد دارای سابقه هیپرلیپیدمی ۵۷/۱ برابر و در افراد دارای سابقه بیماری های مزمن کلیوی ۱/۵۸برابر بیشتر از سایر بیماران بوده است (۰/۰۵> P). نتیجه گیری: در این مطالعه مهمترین عوامل خطر تنگی مجدد عروق کرونر شامل غیر شاغل بودن، مصرف مواد مخدر، ابتلا به هیپرلیپیدمی و بیماری های مزمن کلیوی بوده اند. بنابراین، پیشنهاد می شود حتی الامکان از مواجهه بیماران با عوامل خطرزای نامبرده پیشگیری شود و در بیماران دارای عوامل خطر، پیگیری های دوره ای به طور مستمرتری انجام گیرد.  

کلیدواژه ها:

Cardiovascular Restenosis ، Angioplasty ، Drug Eluting Stent ، Survival Analysis ، Cox's Regression Model ، تنگی مجدد عروق کرونر ، آنژیوپلاستی ، استنت دارویی ، تحلیل بقاء ، مدل رگرسیون کاکس