همبستگی تمایزیافتگی خود و نوروزگرایی با طلاق عاطفی در دانشجویان متاهل دانشگاه آزاد اسلامی واحد آزادشهر
محل انتشار: مجله مدیریت ارتقای سلامت، دوره: 8، شماره: 2
سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 179
فایل این مقاله در 8 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JHPM-8-2_004
تاریخ نمایه سازی: 4 دی 1400
چکیده مقاله:
مقدمه: طلاق عاطفی مهم ترین عامل تزلزل خانواده و موجب شکاف عاطفی خانواده می شود. پژوهش حاضر با هدف تعیین همبستگی بین تمایزیافتگی و نوروزگرایی با طلاق عاطفی در دانشجویان متاهل شهر آزادشهر در سال ۱۳۹۶ انجام گرفت.
روش کار: در این پژوهش توصیفی- همبستگی، ۲۷۸ دانشجو به روش نمونه گیری در دسترس، به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. جهت جمع آوری داده ها نیز از "سیاهه خود تمایزیافتگی اسکورن و فریدلندر" (Skowron & Friedlander The Differentiation of Self Inventory)، "سیاهه پنج عاملی شخصیت نئو" (NEO Five-Factor Personality Inventory) و همچنین "پرسشنامه طلاق عاطفی گاتمن" (Gottman Emotional Divorce Questionnaire) که روایی و پایایی آن در مطالعات قبلی مورد تایید قرار گرفته است، استفاده شد. پس از جمع آوری پرسشنامه ها، داده ها با استفاده از نرم افزار اس پی اس اس نسخه ۱۹ تحلیل شد.
یافته ها: میانگین نمره متغیرهای خود تمایزیافتگی، نوروزگرایی و طلاق عاطفی، به ترتیب، ۷۶/۱۰±۱۰۵، ۲۵/۱±۲۴/۱۶ و ۲۱/۵±۵۸/۸ به دست آمد. همچنین نتایج آزمون همبستگی نیز نشان دادکه که میان خود تمایزیافتگی و طلاق عاطفی همبستگی منفی وجود داشت. از میان ابعاد مختلف خودتمایز یافتگی، رابطه بین سه متغیر "واکنش عاطفی"، "گسلش عاطفی" و "آمیختگی با دیگران" با طلاق عاطفی مثبت بود. بعلاوه، همبستگی بین"موقعیت مواضع شخصی" با طلاق عاطفی، منفی بود. در نهایت نیز مشخص گردید که میان نوروزگرایی و طلاق عاطفی رابطه مثبت و معنی داری وجود داشت.
نتیجه گیری: با افزایش خود تمایز یافتگی و کاهش نوروزگرایی، میزان طلاق عاطفی در زوجین کاهش می یابد. همچنین میانگین بالای نمره کسب شده در طلاق عاطفی، علائم طلاق عاطفی در میان پاسخگویان مشهود می باشد. پیشنهاد می گردد دوره های آموزشی در رابطه با صفات روانی مخرب نوروزگرایی و عواقب آن برای دانشجویان برگزار گردد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
حورالعین رضوانی
MSC psychology, Department of Educational Sciences & psychology ,Azadshahr branch,Islamic Azad University ,Azadshahr,Iran
حسن صائمی
Assistant Professor ,Department of Educational Sciences & psychology ,Azadshahr branch,Islamic Azad University ,Azadshahr,Iran
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :