مقایسه سبک های مقابله ای، تحمل پریشانی و پایبندی مذهبی در مادران دارای کودک معلول جسمی- حرکتی و عادی

چکیده مقدمه: داشتن فرزند معلول می تواند بر سلامت و کیفیت زندگی والدین به ویژه مادران تاثیر منفی بگذارد. بنابراین، پژوهش حاضر با هدف مقایسه سبک های مقابله ای، تحمل پریشانی و پایبندی مذهبی در مادران دارای کودک معلول جسمی- حرکتی و عادی انجام شد. روش کار: در یک مطالعه علی- مقایسه ای از میان مادران دارای کودک معلول جسمی- حرکتی و عادی شهر تهران در سال ۱۳۹۷ تعداد ۷۰ نفر (هر گروه ۳۵ نفر) با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. گروه ها به پرسشنامه های سبک های مقابله ای، تحمل پریشانی و پایبندی مذهبی پاسخ دادند. داده ها با روش تحلیل واریانس چندمتغیری به کمک نرم افزار SPSS نسخه ۱۹ تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد که بین گروه ها از نظر سبک های مقابله ای و تحمل پریشانی تفاوت معناداری وجود داشت، اما از نظر پایبندی مذهبی تفاوت معناداری وجود نداشت. به عبارت دیگر، میزان تحمل پریشانی و سبک های مقابله ای شامل حل مسئله، مهار جسمانی، جلب حمایت اجتماعی، مهار هیجانی و ارزیابی شناختی در مادران دارای کودک معلول کمتر از مادران دارای کودک عادی بود (۰/۰۵>P). نتیجه گیری: یافته ها حاکی از کمتر بودن انواع سبک های مقابله ای و تحمل پریشانی در مادران دارای کودک معلول جسمی- حرکتی در مقایسه با مادران دارای کودک عادی بود. بنابراین متخصصان و مسئولان باید برنامه هایی برای بهبود سبک های مقابله ای و تحمل پریشانی مادران دارای کودک معلول جسمی- حرکتی طراحی و اجرا کنند.

کلیدواژه ها:

Coping Styles ، Disabled ، Distress Tolerance ، Physical-Motor ، Religious ، تحمل پریشانی ، جسمی- حرکتی ، سبک های مقابله ای ، مذهب ، معلول