مقایسه فعالیت الکتریکی و هم انقباضی عضلات منتخب اندام تحتانی طی بلند کردن دستی بار با سه تکنیک متفاوت

مقدمه و هدف: بلند کردن بار، تکلیف دینامیکی پیچیدهای است که اندام فوقانی و تحتانی را درگیر میسازد. بلند کردن بار و وزنه در فعالیت های ورزشی و روزانه، ممکن است افراد را در معرض شرایط فیزیکی نامطلوب قرار دهد و به صدمه منجر شود. هدف از این پژوهش، مقایسه فعالیت الکتریکی و هم انقباضی عضلات منتخب اندام تحتانی طی وظیفه بلند کردن دستی بار با سه تکنیک متفاوت بود. روش کار: این مطالعه از نوع نیمه تجربی بود. تعداد ۱۸ آزمودنی مرد سالم (وزن: ۶/۵۶ ± ۷۳/۶ کیلوگرم، قد:  ۵/۵۱ ± ۱۷۶/۷ سانتی متر،سن:۱/۶۸ ±۲ /۲۶سال) به صورت تصادفی انتخاب شدند. آزمودنی ها وظیفه بلند کردن دستی بار را با سه تکنیک متفاوت (اسکات، استوپ و فری استایل) انجام دادند. فعالیت الکتریکی عضلات راست رانی، پهن خارجی، پهن داخلی، دوسر رانی، نیم وتری، دوقلوی داخلی و درشت نئی قدامی آزمودنی ها طی بلند کردن بار با استفاده از دستگاه الکترومایوگرافی ثبت شد. یافته ها: شدت فعالیت عضلات چهار سررانی؛ راست رانی، پهن خارجی، پهن داخلی در تکنیک استوپ به طور معنی داری کمتر ( P=۰/۰۱۲, P= ۰/۰۲۳, P= ۰/۰۳۴) و شدت فعالیت عضلات همسترینگ؛ دوسررانی و نیم وتری در تکنیک استوپ بیشتر از دو تکنیک دیگر بود(P<۰/۰۵) همچنین هم انقباضی عمومی در تکنیک استوپ کمتر از تکنیک اسکات (P<۰/۰۰۱)و فری استایل (P=۰/۰۰۹) است. هم انقباضی جهت دار اکستنسوری-فلکسوری در تکنیک استوپ به طور معنی داری کمتر از دو تکنیک دیگر بود (P<۰/۰۵). نتیجه گیری: با توجه به نتایج بدست آمده، تکنیک اسکات نسبت به تکنیک فری استایل و استوپ، تکنیک بهتری برای برداشتن دستی بار بوده و بکارگیری مناسب عضلات اطراف مفصل زانو باعث میشود نیروهای مکانیکی وارده و ریسک آسیب دیدگی این مفصل کاهش یابد.

کلیدواژه ها:

Lifting ، Electromyography ، Co-contraction ، Lower limb muscle ، بلند کردن ، الکترومایوگرافی ، هم انقباضی ، عضلات اندام تحتانی.