اثربخشی آموزش فردی مهارت های رفتاردرمانی دیالکتیک در بهبود علایم افسردگی و افکار خودکشی

مقدمه: در سرتاسر جهان افسردگی یک مشکل جدی و ناتوان کننده در سلامت عمومی با شیوع بسیار بالا می باشد. درمان دارویی مناسب به طور بارز از علایم افسردگی و مرگ و میر ناشی از خودکشی می کاهد. همچنین، مداخلات روانی- اجتماعی اثربخشی داروها را افزایش می دهد. لذا پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش فردی مهارت رفتاردرمانی دیالکتیک در بهبود افسردگی و افکار خودکشی بیماران افسرده انجام شد. روش: این مطالعه از نوع شبه تجربی می باشد و نمونه ها به روش نمونه گیری در دسترس از بین بیماران با تشخیص افسردگی اساسی که به درمانگاه بیمارستان تخصصی اعصاب و روان ۵۰۵، مراجعه کردند، انتخاب شدند. ۹ بیمار در گروه مداخله و ۹ بیمار در گروه شاهد شرکت کردند. بیماران گروه مداخله تحت درمان دارویی و آموزش مهارت های رفتاردرمانی دیالکتیک در جلسات فردی، هفته ای یک جلسه به مدت ۶ ماه و ۲۰ جلسه قرار گرفتند و بیماران گروه شاهد فقط تحت درمان دارویی قرار گرفتند. بیماران در جلسه اول و آخر با مقیاس افسردگی بک (BDI) و پرسشنامه دلایل زندگی لینهان (RFL)، مورد سنجش قرار گرفتند. داده ها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس، تحلیل شد. یافته ها: نتایج، کاهش معناداری در نمرات افسردگی (۰۰۱/۰=p) و افزایش معناداری در نمرات دلایل زندگی (۰۰۸/۰=p) بیماران گروه مداخله نسبت به گروه شاهد نشان داد. نتیجه گیری: پژوهش حاضر نشان داد ترکیب درمان دارویی و آموزش فردی مهارت های رفتاردرمانی دیالکتیک می تواند به کاهش افسردگی و افکار خودکشی بیانجامد. این کاهش در درمان دارویی هم دیده شد، اما در گروه مداخله این کاهش بیش از گروه شاهد بود. بنابراین می توان از آموزش این مهارت ها برای بهبود بیماران افسرده استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

Keywords: Depression ، Suicidal Ideation ، Dialectical Behavior Therapy ، مهارت های رفتاردرمانی دیالکتیک ، افسردگی اساسی ، افکار خودکشی