نقش سبک های مقابلهای و خودکارآمدی دراسترس شغلی پرستاران شاغل در بیمارستان

مقدمه: استرس شغلی یکی از چالش های حرفه ای پرستاران محسوب می شود. این پژوهش با هدف بررسی نقش سبک های مقابله ای و خودکارآمدی در استرس شغلی بیمارستانی پرستاران شهر اصفهان انجام شد. روش: پژوهش حاضر از نوع مطالعات توصیفی- همبستگی بود. جامعه آماری تمام پرستارانی که در سال ۹۲-۹۱ در بیمارستان های اصفهان مشغول به کار بودند را شامل می شد. تعداد ۱۷۱ نفر به روش نمونه برداری خوشه ای چند مرحله ای تصادفی انتخاب شدند و به پرسشنامه سبک های مقابله ای، خودکارآمدی عمومی و استرس شغلی بیمارستانی پاسخ دادند. داده ها با استفاده از روش ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه، به روش گام به گام تحلیل شدند. یافته ها: نتایج همبستگی پیرسون نشان داد که بین خودکارآمدی و سبک مقابله مسئله مدار با استرس شغلی بیمارستانی به ترتیب (۴۱/۰-r=، ۴۶/۳۰M=)، (۳۲/۰-r=، ۳۰/۴۷M=) رابطه معکوس و معناداری در سطح ۰۱/۰p≤ وجود داشت. علاوه بر آن نتایج رگرسیون گام به گام نشان داد که مجموعا ۲۰% از واریانس استرس شغلی بیمارستانی را متغیرهای خودکارآمدی و سبک مقابله مسئله مدار تبیین می کنند. نتیجهگیری: با توجه به یافته های پژوهش، خودکارامدی و سبک مقابله با استرس شغلی بیمارستانی رابطه داشته و به طور معناداری آن را پیش بینی می کنند. بنابراین برای به حداقل رساندن استرس شغلی در پرستاران و بهبود فرایند انجام کار بر آموزش سبک های مقابله ای با تاکید بر روشهای حل مساله و تقویت باورهای خودکارآمدی پرستاران توصیه می گردد.

کلیدواژه ها:

Nurses ، Hospital Stress Job ، Coping styles ، Self-efficacy ، پرستاران ، استرس شغلی ، بیمارستان ، سبک های مقابله ای ، خودکارامدی.