الگوی ساختاری رابطه بین ویژگی های شخصیتی، قابلیت های هوش هیجانی، قدردانی و خوش بینی با بخشش بین فردی در بین دانشجویان پرستاری

مقدمه: این پژوهش با هدف  الگوی ساختاری رابطه پنج عامل شخصیت، قابلیت­های هوش هیجانی، قدردانی و خوش بینی  با بخشش بین فردی در  دانشجویان پرستاری اجرا شد. روش کار: پژوهش از نوع  همبستگی و جامعه آماری آن کلیه­­ی دانشجویان پرستاری دانشگاه علوم پزشکی اصفهان و آزاد اسلامی اصفهان(خوراسگان) در سال تحصیلی ۹۵-۹۴ بودند که با استفاده از جدول حجم نمونه کوهن و همکاران (۲۰۰۰)، ۲۷۴ نفراز طریق روش نمونه گیری طبقه­ای متناسب با سهم جمعیت طبقه در جامعه انتخاب گردیدند. برای جمع آوری داده­ها از پنج  پرسشنامه پنج عامل بزرگ شخصیت­، قابلیت هوش هیجانی، قدردانی، جهت گیری زندگی، انگیزه­های بین فردی مرتبط با آسیب استفاده شد. داده­ها از طریق ضریب همبستگی پیرسون و الگو سازی معادلات ساختاری  تحلیل شد. یافته ها: بین پنج عامل شخصیت، قابلیت­های هوش هیجانی و ویژگی­های مثبت روانشناختی(قدردانی و خوش بینی) با بخشش بین فردی رابطه معنا­دار بدست آمد(۰۱/۰p<). نتایج الگو سازی  معادله ساختاری اثر مستقیم ویژگی­ شخصیتی پذیرا بودن نسبت به تجارب، سازش پذیری و وظیفه شناسی بر هوش هیجانی و همچنین هوش هیجانی بر قدردانی و خوش بینی و نیز قدردانی بر انتقام را تایید نمود.  نتیجه گیری: نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که ویژگی های شخصیت، قابلیت­های هوش هیجانی، قدردانی و خوش بینی می تواند به رشد و بهبود بخشش بین فردی در دانشجویان پرستاری کمک کند. 

کلیدواژه ها:

personality ، emotional intelligence abilities ، gratitude ، optimism ، interpersonal forgiveness ، پنج عامل شخصیت ، قابلیت های هوش هیجانی ، قدردانی ، خوش بینی ، بخشش بین فردی