بررسی نقش پیش بین استرس والدگری در انسجام و انطباق خانواده های دارای کودک مبتلا به طیف اوتیسم

مقدمه: والدین کودکان مبتلا به اوتیسم در معرض استرس بالاتر نسبت به والدین کودکان عادی هستند. بررسی تاثیراتی که این استرس می تواند بر خانواده بگذارد، برای برنامه ریزی جهت مدیریت مشکلات ناشی از داشتن کودک مبتلا به اختلال اوتیسم سودمند می باشد. لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین نقش پیش بین استرس والدگری در انسجام و انطباق خانواده های دارای کودک مبتلا به طیف اوتیسم در شهرهای بوشهر و شیراز در سال ۱۳۹۸ انجام شد. روش کار: پژوهش حاضر، یک مطالعه مقطعی از نوع همبستگی است که در سال ۱۳۹۸ انجام شد. جامعه آماری ۱۲۵ نفر از والدین کودکان مبتلا به اوتیسم مراکز آموزشی و توانبخشی شهرهای بوشهر و شیراز بودند؛ که به روش آسان انتخاب شدند. داده ها با استفاده از فرم اطلاعات جمعیت شناختی و پرسشنامه های استرس والدگری، انطباق و انسجام خانواده و آزمون تشخیصی اوتیستیک گارز جمع آوری شده؛ و با آزمون های آماری همبستگی پیرسون، اسپیرمن، تی مستقل، آنالیز واریانس یک طرفه و رگرسیون خطی تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: میانگین سنی شرکت کنندگان در پژوهش ۹۴/۷±۲۹/۵۳ بود. میانگین نمره کل متغیرهای استرس والدگری و انطباق و انسجام خانواده به ترتیب ۵۶/۱۲± ۵۱/۱۳۴ و ۱۸/۷± ۲/۵۱ بود. از بین حیطه های استرس والدگری، ویژگی کودک مشکل آفرین با انطباق (۰۰۱/۰>p، ۳۶۱/۰-=β)، انسجام (۰۰۲/۰=p، ۳۶۳/۰-=β) و نمره کل انطباق و انسجام (۰۰۱/۰>p، ۳۷۹/۰-=β)، ارتباط آماری معکوس و معنی دار داشت. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که استرس والدگری با انطباق و انسجام خانواده ارتباط معکوس دارد. نتیجه این که، والدین دارای کودک اوتیسم از خانوادگی مشکلاتی را تجربه می کنند که مدیریت و برنامه ریزی برای رفع این مشکلات، نیازمند توجه مسئولان و دست اندرکاران حوزه سلامت می باشد.

کلیدواژه ها:

Adaptability ، Autism ، Family cohesion ، Parenting stress ، استرس والدگری ، اوتیسم ، انطباق ، انسجام خانواده