اثربخشی درمان مبتنی بر شفقت به خود بر راهبردهای نظم جویی شناختی هیجان و حساسیت اضطرابی در پرستاران زن

مقدمه: پرستاران به عنوان بازوی توانمند سیستم خدمات بهداشتی و درمانی نقش به سزایی در تحول و پیشرفت امور مراقبتی، درمانی، بهبود و ارتقاء سامت ایفا می کنند. این پژوهش با هدف اثر بخشی درمان مبتنی بر شفقت به خود بر راهبردهای نظم جویی شناختی هیجان و حساسیت اضطرابی در پرستاران زن انجام گرفت. روش کار: در یک طرح نیمه آزمایشی، با پیش آزمون _ پس آزمون  همراه با گروه کنترل، تعداد ۳۰نفر از پرستان زن شاغل در بخش اعصاب و روان شاغل در بیمارستانهای (امام حسین(ع) و بیمارستان بوعلی) شهر تهران در سال ۱۳۹۸ به صورت هدفمند انتخاب شدند و به طور تصادفی به به طور تصادفی در دو گروه مساوی ۱۵ نفری جایگزین شدند. سپس گروه آزمایش به مدت ۸ جلسه تحت درمان متمرکز بر شفقت به خود قرار گرفت و گروه گواه مداخله ایی دریافت نکرد. شرکت کنندگان پرسشنامه حساسیت اضطرابی و پرسشنامه راهبردهای تنظیم هیجان را در سه مرحله خط پایه، پس از آزمون و پیگیری دو ماهه تکمیل کردند.  داده ها با استفاده از روش تحلیل واریانس یک راهه تک متغیری و اندازه گیری مکرر با نرم افزار SPSS۲۱ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها:  نتایج تحلیل نشان داد که نمرات گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل در متغیر حساسیت اضطرابی ( بیشترین کاهش در مولفه ترس از نگرانی های بدنی ) کاهش یافته همچنین بر بهبود تنظیم هیجانی [و مولفه های آن] تفاوت معناداری ایجاد شده است و در مرحله پیگیری این تفاوت  حفظ شده است  ( ۰۱/۰ > P).  نتیجه گیری: از این پژوهش چنین می توان نتیجه گیری کرد که درمان مبتنی بر شفقت به خود به دلیل کارایی بالای آن، به خصوص هنگامی که به صورت گروهی برگزار می شود، ارزان بودن و پذیرش آن توسط پرستاران  راهبرد موثری برای کمک به افراد در معرض حساسیت اضطرابی و بهبود راهکارهای نظم جویی هیجان  می باشد.  

کلیدواژه ها:

Nurses ، Cognitive emotion regulation ، Anxiety sensitivity ، Self-compassion therapy. ، پرستاران ، نظم جویی شناختی هیجان ، حساسیت اضطرابی ، درمان مبتنی بر شفقت به خود.