تاثیر آموزش روانی گروهی بر میزان اضطراب مراقبین اصلی بیماران دوقطبی

مقدمه :اعضای خانواده بیماران روانی اغلب احساس ناتوانی و تجربه دیسترس، اضطراب، افسردگی و مشکلات اقتصادی دارند.هدف این مطالعه تعیین تاثیر مداخلات آموزشی گروهی بر میزان اضطراب مراقبین اصلی بیماران مبتلابه اختلال دوقطبی نوع یک در اولین بار بستری می باشد. روش کار: پژوهش حاضر یک کار آزمایی بالینی با گروه شاهد و به روش نمونه گیری آسان (در دسترس) انتخاب و به شکل تصادفی در دو گروه برابر آزمایشی (۳۲ نفر) و شاهد (۳۲ نفر) جای گیری شد. محقق   برای گردآوری داده ها دو پرسشنامه ی داده های دموگرافیک و پرسشنامه ی اضطراب بک در ۲ مرحله که شامل پیش از انجام مداخله و پس از انجام مداخله استفاده شد و از هر دو گروه، تقاضا شد، در جلسه ای حضور یابند و به صورت گروهی پس آزمون (پرسشنامه اضطراب بک) را تکمیل کنند.جلسه آموزشی، حمایتی برای گروه های آزمون با حضور مراقب اصلی، هفته ای دو جلسه و هر جلسه به مدت ۹۰ دقیقه برگزار گردید. در طی هشت جلسه مداخلات روانی آموزشی گروهی را دریافت کردند و گروه کنترل پس از پیش آزمون در این مدت هیچ گونه مداخله ای دریافت نکردند. برای آنالیز داده ها از نرم افزار SPSS نسخه ی ۲۰ و نیز مقدار p-value<۰.۰۵ استفاده شد. یافته ها:میانگین میزان اضطراب در گروه آزمایش در پیش آزمون ۴۴/۳۷ با انحراف معیار ۷۶/۱۱ و در گروه گواه ۵۳/۲۹ با انحراف معیار ۸۹/۸ بود. میانگین میزان اضطراب در گروه آزمایش در پس آزمون ۲۲/۱۲ با انحراف معیار ۸۴/۷ و در گروه گواه ۴۱/۲۸ با انحراف معیار ۱۰/۹ بود. میانگین میزان اضطراب در گروه آزمایش در پیگیری ۶۹/۶ با انحراف معیار ۸۱/۴ و در گروه گواه ۳۱/۲۷ با انحراف معیار ۴۴/۹ بود. نتیجه گیری: مداخله آموزش روانی گروهی طراحی شده ای که در این پژوهش مورداستفاده قرارگرفته توانسته است تغییرات مطلوبی در آگاهی مراقبین در رابطه با مراقبت از بیماران مبتلابه اختلال دوقطبی نوع I ایجاد نماید  

کلیدواژه ها:

Anxiety ، Bipolar disorder ،   Family psycho education. ،  اضطراب ، اختلال دوقطبی ، آموزش روانی خانواده