اثربخشی رفتار درمانی دیالکتیکی بر کاهش علائم کمبود توجه/ بیش فعالی و اندیشه پردازی خودکشی در نوجوانان مبتلا به اختلال نارسایی توجه/ بیش فعالی

مقدمه: اختلال بیش فعالی-نقص توجه به معنی اختلالات رفتاری می باشد که از زمان کودکی آغاز می شود و اگر از راه های درمانی مناسب استفاده نشود، تا نوجوانی و حتی میانسالی ادامه می یابد. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیکی بر کاهش علائم کمبود توجه/بیش فعالی و اندیشه پردازی خودکشی در نوجوانان مبتلا به اختلال نارسایی توجه/ بیش فعالی بود. روش کار: روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه نوجوانان مبتلا به اختلال نارسایی توجه/بیش فعالی شهر تهران در سال ۱۳۹۸ بودند که با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند تعداد ۳۰ نفر از آنان انتخاب و به صورت تصادفی در گروه آزمایشی و کنترل (هرگروه۱۵نفر) قرار گرفتند. گروه آزمایشی تحت رفتار درمانی دیالکتیکی (­۱۲جلسه۶۰ دقیقه ای) قرار گرفتند؛ اما گروه کنترل هیچ گونه مداخله­ای دریافت نکردند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه های علائم کمبود توجه/بیش فعالی کانرز، ارهاد و اسپارو (۱۹۹۹) و اندیشه پردازی خودکشی بک و استیر (۱۹۸۷) استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمون آماری تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: میانگین سنی نمونه ها ۱۲/۴ ± ۱۳/۱۶ سال بود. نتایج پژوهش نشان داد که رفتار درمانی دیالکتیکی بر کاهش علائم کمبود توجه/بیش فعالی و اندیشه پردازی خودکشی نوجوانان مبتلا به اختلال نارسایی توجه/بیش فعالی اثربخش بود. نتیجه گیری: باتوجه به نتایج به دست آمده، می توان از این درمان در جهت کاهش علائم کمبود توجه/بیش فعالی و اندیشه پردازی خودکشی نوجوانان مبتلا به اختلال نارسایی توجه/بیش فعالی بهره برد و از این راه به کاهش تنش در افراد بیش فعال کمک نمود.

کلیدواژه ها:

Dialectical Behavior Therapy ، Symptoms of Attention Deficit / Hyperactivity & ، Suicidal Ideation ، رفتار درمانی دیالکتیکی ، علائم کمبود توجه/بیش فعالی و اندیشه پردازی خودکشی.