اثربخشی درمان شناختی-رفتاری بر طرحواره های ناسازگار در زنان با مشکلات زناشویی

مقدمه: رضایت زناشویی در تداوم زندگی زناشویی اصلی مهم است و شناسایی عوامل و مداخلات موثر در تقویت آن حائز اهمیت است. پژوهش حاضر با هدف اثربخشی درمان شناختی-رفتاری بر طرحواره های ناسازگار اولیه زنان با مشکلات زناشویی انجام شد. روش کار: پژوهش حاضر نیمه­آزمایشی با طرح پیش­آزمون- پس­آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل تمامی زنان مراجعه­ کننده به مراکز مشاوره شهر تهران در سال ۱۳۹۸ بود. از این بین تعداد ۳۲ نفر به روش نمونه­گیری هدفمند و بر اساس ملاک­های ورود به مطالعه انتخاب و به صورت تصادفی در گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند (۱۶ نفر در هر گروه). گروه آزمایش تحت ۱۲ جلسه ۹۰ دقیقه ­ای درمان شناختی رفتاری قرار گرفت. ابزار جمع­آوری داده­ها عبارت بود از پرسشنامه طرحواره یانگ و مقیاس سازگاری زناشویی اسپانیر. داده­ها با استفاده از نرم افزار ۲۱-SPSS و از طریق آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیری تحلیل شد. یافته­ها: نتایج نشان داد که درمان شناختی-رفتاری در کاهش طرحواره های ناسازگار اولیه در زنان دارای مشکلات زناشویی اثربخش است (۰۵/۰>P). نتیجه­گیری: طبق نتایج می­توان در طراحی برنامه­های مرتبط با ارتقای سلامت خانواده و روابط زوجین از درمان شناتی رفتاری به عنوان مداخله­ای موثر در بهبود طرحواره های ناسازگار اولیه استفاده نمود.  

کلیدواژه ها:

Cognitive-Behavioral ، Women ، Marital Satisfaction ، Early Maladaptive Schemas ، شناختی-رفتاری ، زنان ، رضایت زناشویی ، طرحواره های ناسازگار اولیه