تاثیر یک برنامه تمرینی منتخب بر سطوح سرمی اینترلوکین ۶، اینترلوکین ۴، و عملکرد حرکتی بازیکنان نخبه واترپلو

در سال های اخیر مطالعات بسیاری در بحث ایمونولوژی ورزش و اجزای کلیدی عملکردهای ایمنی همچون سلول های ایمنی، ایمونوگلوبین ها، گلوتامین وسایتوکین هاو تاثیر عواملی محیطی، تغذیه ای و تمرینی متمرکز شده اند. تحقیق ما به منظور بررسی تاثیر هشت هفته تمرین منتخب بر سطوح سرمی IL-۶،IL-۴ و عملکرد حرکتی بازیکنان نخبه واترپلو اجرا شد. بدین منظور ۲۰ واترپلو کار مرد (با میانگین سنی ۲ ± ۲۳ سال) به صورت تصادفی به دو گروه ۱۰ نفری تجربی (تمرین منتخب واترپلو) و کنترل (تمرینسنتی واترپلو) تقسیم شدند. تمرین منتخب واترپلو به مدت هشت هفته و هر هفته ۶ جلسه انجام شد. جهت کنترل شدت تمرینات از روش کارونن به عنوان درصدی از حداکثر ضربان قلب بیشینه(%MHR۱۰۰-۸۰) استفاده شد؛ همچنین هر هفته به میزان پنج درصد بر شدت تمرینات افزوده شد. در این پژوهش تست های عملکردی واترپلو شامل رکورد شنای ۵۰ متر، شنای ۱۰۰ متر سربالا، شنای ۲۰۰ متر کرال سینه، شنای ۵۰×۶متر و شنای ۴۰۰ متر بود. جهت بررسی سطوح سرمیIL-۴ ،IL-۶ ؛۵ سی سی خون وریدی در مرحله پیش و پس آزمون گرفته شد و باروش الایزای ساندویچی سنجش گردید. جهت مقایسه میانگین های اندازه گیری شده از آزمون تی (t-test) در سطح معنی داری P<۰./۰۵ استفاده شد. نتایج نشان داد هشت هفته تمرین منتخب واترپلو سبب تغییرات معنی دار در سطوح IL-۴ پلاسماییواترپلویست های نخبه شد (P<۰/۰۵) ولی با این وجود نتواست تغییرات معنی داری در سطوح IL-۶ و عملکرد واترپلویست ها در رکورد شنا شود. هرچند که بهبود نسبی رکود شنا در واترپلویست ها مشاهده شد، با این وجود با توجه به محدویت اطلاعات در این حوزه نیاز به انجام پژوهش های بیشتر در این خصوص احساس می شود.

کلیدواژه ها:

فاکتورهای ضد التهابی اینترلوکین ۶ ، اینترلوکین ۴ ، واترپلو ، عملکرد حرکتی