تحلیل زبان شناختی خطاهای زبانی کودکان اوتیستیک و راهکارهای آموزش زبان به آنان

نحوه زبان آموزی کودک همواره از مسائل مورد توجه تمام مکاتب روان شناسی و زبان شناسی بوده است. فراگیری زبان فرآیندی است، که طی آن رفتار زبانی در انسان شکل گرفته و رفته رفته پیچیده تر می گردد. بر اساس توصیف های گوناگون از زبان، و این که انسان زبان را چگونه می آموزد، نظریه های گوناگونی ارائه شده است. در این میان، نظریه های ارائه شده از سوی زبان شناسان و روان شناسان از اهمیتی ویژه برخوردار است. در این مقاله دیدگاه های مختلف به زبان آموزی در کودکان از جمله رفتارگرایی، نهادگرایی، رویکرد شناختی و رویکرد اجتماعی/ تعامل گرا به ویژه نظریه رشد زبان چامسکی بررسی می شود و انواع اختلالات زبانی کودکان مبتلا به اوتیسم (آوایی، واجی، صرفی، نحوی، معنایی و کاربردشناختی) از منظر نظریه رشد زبان چامسکی مورد تحلیل قرار می گیرد و ارتباط اختلالات موجود با این نظریه و رویکرد حوز های به زبان و ذهن سنجیده می شود و برای آموزش زبان به کودکان اوتیستیک و برقراری ارتباط کلامی با آنان راهکارهایی پیشنهاد می گردد.

کلیدواژه ها:

نظریه های رشد زبان ، زبان شناسی صورتگرا ، نظریه رشد زبان ، اختلالات زبانی ، اوتیسم