مدل سازی تغییرات کاربری اراضی بر پایه زنجیره مارکوف در روش LCM (نمونه موردی: شهر رامهرمز)

  سنجش از دور فناوری کلیدی برای ارزیابی وسعت و مقدار تغییرات پوشش اراضی است که اطلاع از این تغییرات به عنوان اطلاعات پایه برای برنامه ریزی‎های مختلف اهمیت ویژه ای دارد. در این پژوهش تغییرات کاربردی اراضی طی ۲۰ سال گذشته با استفاده از نرم افزار TerrSat و امکان پیش بینی آن در آینده با استفاده از مدل زنجیره مارکوف منطقه رامهرمز مورد ارزیابی قرار گرفت. بدین منظور، تصاویر سنجنده‎های TM لندست ۵، OLI لندست ۸ به ترتیب برای سال‎های ۱۹۹۶ و ۲۰۱۶ به همراه نقشه‎های توپوگرافی و پوشش منطقه استفاده شد. تصاویر هر دو مقطع زمانی به چهار طبقه کاربری اراضی: اراضی ساخته شده دست بشر، اراضی مزروعی، اراضی کشاورزی و بایر طبقه بندی شدند. بنا بر نتایج به دست آمده، اراضی ساخته شده توسط با میزان ۱/۳۹ درصد بیشترین تغییرات مثبت و اراضی دارای پوشش گیاهی با میزان ۱/۲۹- درصد بیشترین تغییرات منفی را در منطقه داشته اند و روند مناطق جنگلی روندی نزولی بوده است. سپس به وسیله مدل پیش بینی سخت و تصاویر طبقه بندی شده (۱۹۹۶-۲۰۱۶)، نقشه پوشش سال ۲۰۱۶ با به کارگیری مدل تغییر زمین پیش بینی شد. پس از ارزیابی مدل، میزان صحت کلی برابر با ۰۹/۸۳ و ضریب کاپای برابر با ۷۹/۰ به دست آمد که بیان کننده انطباق زیاد بین نقشه پیش بینی شده و نقشه طبقه بندی شده است. با وارد کرده نقشه پوشش زمین سال ۲۰۱۶ به مدل ساز تغییر زمین، نقشه پیش بینی پوشش سرزمین سال ۲۰۲۵ تهیه شد نتایج نشان داد ۱۰۲ هکتار از اراضی کشاورزی، ۱۷۸ هکتار از مناطق پوشش گیاهی کاهش می‎یابند.  

کلیدواژه ها:

تصاویر ماهواره ای ، کاربری اراضی ، مدل ساز تغییر زمین ، شهر رامهرمز