شناسایی و ارزیابی ریسکهای عملیاتی کارخانجات مخابراتی ایران به روش FMEA

سالانه حوادث ناشی از کار سبب وارد شدن خسارات متعدد جانی و مالی به صنایع مختلف میشود. اکثر حوادث صنعتی به دلیل عدم شناسایی خطرات بالقوه محیط کار رخ میدهند؛ لذا شناسایی و ارزیابی آنها میتواند گامی موثر در جهت پیشگیری از حوادث خطرآفرین باشد. هدف مقاله جاری، شناسایی و ارزیابی ریسکهای عملیاتی شرکت کارخانجات مخابراتی ایران به عنوان اولین و بزرگترین شرکت دانش بنیان کشور در امر ساخت و توسعه زیرساختهای مخابراتی با استفاده از روش تجزیه و تحلیل عوامل و آثار شکست (FMEA) است. در این راستا لیستی از فعالیتها و خطرات بالقوه انجام آنها تهیه شد. برای صرفه جویی در بودجه ایمنسازی فرآیندها، با روش FMEA نمره اولویت ریسک محاسبه و مهمترین ریسکهای سازمان شناسایی شدند تا مدیران بتوانند با اتکا بر آنان، حوادث ناشی از کار را به کمترین مقدار خود برسانند. در این پژوهش اگرچه سطح ریسک میانگین همه عملیات تولیدی در حد قابل قبول تشخیص داده شد، اما تعداد ۹ خطر بالقوه با نمره ریسک غیرقابل قبول شناسایی شدند که شامل برخورد قطعه به اپراتور(۴۸)، صدمات شنوایی (۳۶)، صدمه به عصب دست(۳۶)، مشکل تنفسی(۳۶)، مشکل پوستی(۳۶)، ریزش ورق در محیط کارگاه(۳۶)، آسیب چشمی(۳۲)، صدمات بینایی(۳۰) و افتادن قالب روی دست و پا(۳۰) است. بر اساس دستاوردهای حاصل از پژوهش مشخص شد که دپارتمان ایمنی و بهداشت صنعتی کارخانه، تاکنون در راستای بهسازی بسترهای ایمنی سازمانی عملکرد مطلوبی داشته است، اما برای ارتقا و بهبود سیستم ایمنی اثربخش، پایش مستمر فعالیتها ضروری است.

کلیدواژه ها:

ارزیابی ریسک ، عملیات تولیدی ، حوادث کار ، FMEA