بررسی میزان کارایی در مدل های بهینه سازی سبد سرمایه گذاری : مورد کاوی شرکت های بورس اوراق بهادار ایران

بهینه سازی سبد سرمایه گذاری از مهم ترین چالش های پیش روی سرمایه گذاران، مدیران مالی و مدل سازان تحقیق در عملیات میباشد، بهینه سازی، فرآیند انتخاب بهترین گزینه از میان مجموعه ای از گزینه های در دسترس با توجه به محدودیت های مشخص میباشد، قلمرو زمانی تحقیق از ابتدای سال ۱۳۹۷ تا ابتدای سال ۱۴۰۰ و جامعه آماری ۵۶ شرکت برتر بورس اوراق بهادار تهران بوده است که هدف از انجام این پژوهش، پیشنهاد اوزان بهینه سرمایه گذاری بین دارایی های بورس اوراق بهادار تهران با استفاده از مدلهای میانگین-واریانس مارکویتز، میانگین-نیم واریانس، میانگین قدر مطلق انحراف و ارزش در معرض ریسک شرطی و مقایسه عملکرد این مدلها در بهینه سازی پرتفولیو است. نتایج این پژوهش نشان میدهد که روشهای بهینه سازی بر اساس تابع هدف تعریف شده به دنبال انتخاب سبد سهامی هستند که بیشترین بازده و کمترین ریسک را دارد. از طرفی به منظور مقایسه مدلها و بررسی برتری آنها، این چهار روش بهینه سازی از دو بعد تابع هدف و نسبت بازده به ریسک مورد مقایسه قرار گرفتند. در مقایسه، مدلی موفق است که مقدار بازده بهتری داشته باشد یا به عبارتی با کمترین خطا به بهترین نتیجه رسیده باشد. بر مبنای سنجه های مذکور، مدل میانگین قدر مطلق انحراف دارای برتری نسبی در انتخاب سبد سهام بهینه است.

کلیدواژه ها:

بهینه سازی غیرخطی ، ارزش در معرض خطر ، ارزش در معرض خطر شرطی ، مدل مارکویتز ، بهینه سازی سبد سهام.