مطالعه ای بر مسئولیت مدنی آموزگاران نظام تعلیم و تربیت در برابر دانش آموزان در حقوق ایران و فرانسه

یکی از شرایط مهم مسئولیت مدنی آموزگار، در حین آموزش و تربیت، احراز رابطه انتساب بین خسارت وآموزش است. زیرا آموزگار مسئول همه خسارت وارده بر دانشآموز نیست. تنها خساراتی در این قلمرومی گنجد که با مساله آموزش دانش آموز ارتباط داشته باشد. اما مشکلی که در سیستم نظام های حقوقیایران و فرانسه برای اثبات مسئولیت آموزگار وجود دارد دشواری بررسی این امر است که ثابت گردد کهفعل زیان بار در زمانی رخ داده، که دانش آموز تحت مراقبت و مواظبت وی بوده است. خواه دانش آموز،فاعل این فعل زیانبار باشد یا این که شخص دیگری آن فعل را انجام داده و به دانش آموز خسارت واردشده باشد. در این راستا در اثبات مسئولیت آموزگان در حقوق ایران در شرایط و اوضاع و احوال خاص ودر مواردی که امارهای بر تقصیر وی وجود دارد، می توان بر زیان دیده در اثبات تقصیر بر اساس تئوریتقصیر بر وی سختگیری نمود اما در حقوق فرانسه طبق رویه قضایی دیگر نظریه ی فرض تقصیر درموردآموزگاران کارایی نداشته و زیان دیده باید طبق قواعد مسئولیت مدنی یعنی مطابق ماده ی ۱۳۸۳ و ۱۳۸۲قانون مدنی فرانسه تقصیر آموزگار را به اثبات برسانند.

کلیدواژه ها:

مسئولیت مدنی ، آموزگار ، تعلیم و تربیت ، نظریه تقصیر ، فعل زیان بار ، جبران خسارت