طرح دعاوی زیست محیطی عیله دولت در حقوق ایران و حقوق بین الملل

برخورداری از محیط زیست سالم را میتوان یکی از حقوق بنیادین بشر دانست. علی رغم این موضوعامروزه بحران های جهانی زیست محیطی رو به گسترش و وخامت گذارده اند. پدیدار شدن چنین وضعیتیحکایت از ناکارآمدی سیستم های فعلی نظارت بر اجرای قوانین و کنوانسیون های زیست محیطی وهمچنین ناکارآمدی تعقیب قضایی متخلفین در عرصه محیط زیست دارد. با توجه به اینکه در حقوقداخلی و بین الملل، دولتها از بالاترین قدرت و صلاحیت برخوردار هستند، مسئولیت اصلی حفاظت ازمحیط زیست به عنوان میراث مشترک بشریت به عهده ی آنها می باشد. لیکن مسئولیت زمانی معنا و مفهومواقعی خود را می یابد که امکان طرح دعوی در دادگاه علیه شخص مسئول به طور عینی وجود داشته باشد.فلذا لازم است حدود مسئولیت حقوقی دولتها در رابطه با تخریب محیط زیست و دعاوی که امکان طرحعلیه دولتها را دارند، تبیین گردد. فلذا مساله اصلی این پایان نامه به بررسی شرایط و قلمرو طرح دعاویزیست محیطی علیه دولت اختصاص یافته است. در این راستا با بررسی مباحث مطروحه در این پایان نامهمن جمله منابع قابل استناد و مبانی حقوقی مورد استفاده در طرح یک دعوای زیست محیطی علیه دولت وهمچنین ماهیت این دعاوی و اصحاب دعوا و خواسته زیست محیطی به پاسخ مناسبی برای این پرسشدست می یابیم. یافته اصلی این پایان نامه در لزوم تغییر مبنای فعلی مسئولیت دولت نسبت به خسارت زیستمحیطی در حقوق داخلی و همچنین تجمیع قوانین و مقررات زیست محیطی در یک مجموعه منسجم وواحد ظاهر می گردد. در نتیجه در این پژوهش پیشنهاداتی در قالب طرح جامع حمایت قضایی از محیطزیست در حوزه داخلی و بین المللی در قبال اعمال مضر دولتها ارائه میگردد که هدف از آن نیل بهچشم انداز امیدوار کننده در خصوص محیط زیست سالم می باشد.

کلیدواژه ها:

خسارت زیست محیطی ، دادگاه محیط زیست ، مسئولیت دولت