اثربخشی آموزش گروه درمانی مبتنی بر حضور ذهن بر عاطفه مثبت، انعطاف پذیری و شادکامی در بیماران مبتلا به ام اس شهر اهواز

هدف از این پژوهش، بررسی اثربخشی آموزش گروه درمانی مبتنی بر حضور ذهن بر عاطفه مثبت ، انعطاف پذیری و شادکامیدر بیماران مبتلا به ام اس بود. مدل پژوهش، نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماریدر این پژوهش کلیه بیماران مالتیپل اسکلروزیس هستند که به انجمن ام اس شهر اهواز در سال ۱۳۹۸ مراجعه کرده اند، میباشد. حجم نمونه ۳۰ نفر بود که از جامعه مذکور، به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند. ۱۵ نفر به گروه آزمایش و ۱۵نفر به گروه کنترل تخصیص یافتند.ابزار های پژوهشی مورد استفاده عاطفه مثبت دینرو همکاران (۱۹۸۵)، انعطاف پذیری کانرو دیویدسون (۲۰۰۳) و شادکامی آکسفورد (۱۹۸۹) بود. گروه آزمایش در طول هفت جلسه ، هرجلسه به مدت ۹۰ دقیقهآموزش گروه درمانی مبتنی بر حضور ذهن دریافت کردند. برای تحلیل داده ها از تحلیل کواریانس چند متغیره و یک متغیرهاستفاده شد.یافته ها نشان داد آموزش گروه درمانی مبتنی بر حضور ذهن بر افزایش عاطفه مثبت ، انعطاف پذیری و شادکامیدر بیماران مبتلا به ام اس موثر بود.

کلیدواژه ها:

آموزش گروه درمانی مبتنی بر حضور ذهن ، عاطفه مثبت ، انعطاف پذیری ، شادکامی ، بیماران مبتلا به ام اس