تاثیر کیفیت زندگی کاری بر بهره وری فردی کارکنان

نیروی انسانی کارآمد مهم ترین سرمایه هر سازمانی محسوب می شود.استفاده مطلوب از منابع انسانی، متکی به اقداماتی استکه برای حفظ و صیانت جسم و روح کارکنان سازمان به عمل می آید.این اقدامات که شامل امکانات رفاهی، طرح های تشویقی،تناسب شغلی،امنیت شغلی،اهمیت به نقش فرد در سازمان، آموزش کارکنان و مواردی از این قبیل می باشد که مجموعا تحتعنوان کیفیت زندگی کاری نامیده می شود. تحقیق حاضر به بررسی رابطه بین کیفیت زندگی کاری و بهره وری نیروی انسانی درکارکنان واحدهای صنعتی مستقر در شهرک صنعتی لیاء قزوین می پردازد و برای حجم نمونه از جدول مورگان استفادهشده است. در ابتدا واحدهای صنعتی فعال مشخص شده و سپس پرسشنامه ای در چهار بخش جهت جمع آوری داده ها تهیه شد.داده ها با آمار توصیفی و استنباطی مورد بررسی قرار گرفتند و در بخش آمار استنباطی، آزمون T استودنت و آزمون همبستگی پیرسون به کار گرفته شده است. نتایج نشان داد که میانگین بهره وری کارکنان ۴ ساعت و ۴۷ دقیقه از ۸ ساعت است وکارکنان فقط از ۵۵ % ظرفیت خود برای کار استفاده می کنند. همچنین کیفیت زندگی کاری بر اساس مدل به کار گرفته شده،در حد متوسط قرار دارد.

کلیدواژه ها:

کیفیت زندگی کاری ، بهره وری منابع انسانی ، مدل والتون ، همبستگی