بررسی اثربخشی آموزش مهارت حل مسئله بر بهبود روابط موثر اجتماعی در بین دانش آموزان دبیرستانی شهر تربت حیدریه

این پژوهش با هدف مطالعه اثربخشی آموزش مهارت حل مسئله بر بهبود روابط موثر اجتماعی انجام پذیرفت. پژوهش حاضر،کاربردی و از نوع شبه آزمایشی (به صورت پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل) است. جامعه ی آماری پژوهش حاضر شاملکلیه ی دانش آموزان مقطع دبیرستان مدارس شهر تربت حیدریه در سال تحصیلی ۹۴-۹۵ بود. افراد نمونه ی مورد مطالعه (N=۴۰) با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شده و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل گمارش شدند و از آزمودنی ها خواسته شد تا پرسشنامه راهنمای پرسشنامه مهارت های اجتماعی نوجوانان ایندر بیکزن و فوستر (۱۹۹۲) را تکمیل نمایند. برای گروه آزمایش، آموزش مهارت حل مساله به مدت ۸ جلسه انجام شد. پس از اجرای آموزش برای گروه آزمایش، مجددا از هر دو گروه خواسته شد تا پرسشنامه مذکور را تکمیل کنند و سپس داده های به دستآمده با استفاده از روش آماری تحلیل کوواریانس تجزیه و نحلیل شد. نتایج: نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که هشت جلسهآموزش مهارت حل مساله باعث بهبودی روابط موثر اجتماعی در گروه آزمایش شده است. بنابراین باتوجه به نتایج مبتنی بریافته ها می توان گفت که آموزش مهارت مساله به طور کلی میتواند منجر به تغییر و بهبودی روابط موثر اجتماعی گردد.

کلیدواژه ها:

مهارت حل مساله ، روابط موثر اجتماعی ، دانش آموزان ، مقطع متوسطه