آثار و علل بزه دیدگی کودکان در محیط های آموزشی

اطفال را بدلیل، ضعف جسمانی نسبت به بزرگسالان، تجربهی اندک، ضعف قوه تمیز و. . . باید از زمرهآسیب پذیرترین اقشار نسبت به جرائم دانست، بزه دیدگی اطفال موضوع چالش برانگیزی است که بسیاریاز مفاد قانونی داخلی و کنوانسیون های بین المللی را به خود اختصاص داده است. از آنجایی که کودکانقاعدتا بخش زیادی از وقت خود را تا سنین نوجوانی و جوانی، در محیط های آموزشی و فرهنگیمی گذرانند، لذا این محیط ها می تواند بستر مناسبی جهت بزه دیدگی اطفال و خسارات ناشی از آن فراهمآورد. بی گمان بهترین راهکار برای حل این نوع مشکلات، اتخاذ تربیتی است تا بتواند، بزه دیدگی اطفال رادر این محیط ها به حداقل کاهش دهد و به بیان دیگر از آن پیشگیری نماید.همچنین در محیط های فرهنگی می توان مواردی همچون آموزش رفتار با غریبه ها، آموزش «نه» گفتن رامورد توجه قرار داد، روش دیگر پیشگیری از بزه دیدگی اطفال، پیشگیری پلیس محور، با استفاده از طرحپلیس مدرسه است، در این زمینه میتوان از تجربیات کشورهای پیشرو نیز بهره جست. پایش فضاهایفرهنگی و آموزشی و شناخت نقاط ریسک نیز سهم عمده ای در پیشگیری از بزه دیدگی دارد.

کلیدواژه ها:

کودک ، پیشگیری ، بزه دیدگی اطفال ، کودک آزاری