دعوت به مداخله در منازعات انتخاباتی بررسی رویه شورای امنیت با تاکید بر نمونه مطالعاتی گامبیا (۲۰۱۷)

منع توسل به زور از تعهدات اولیه لازم الاجرای دولت ها ذیل بند ۴ ماده ۲ منشور ملل متحد است که نقض آن جز در مقام دفاع مشروع و یا در پی صدور مجوز فصل ۷ شورای امنیت، مسئولیت بین المللی برای دولت ها به بار خواهد آورد. سکوت منشور در قبال وضعیتی که طی آن "دولت الف" از "دولت ب" دعوت به مداخله نظامی در خاک خود می کند، زمینه طرح اختلاف نظرهای دکترینی پرچالش را فراهم کرده است. در این تحقیق تلاش شده است تا با برجسته ساختن جدیدترین رویه شورای امنیت در موضوع دعوت به مداخله در انتخابات کشور گامبیا، یافته تحلیلی نوینی عرضه شود که به کمک آن بتوان در پژوهش های آتی، جایگاه مطمئن تری را برای استقلال تئوریک مفهوم دعوت به مداخله قائل شد. نتایج تحقیق، مثبت این ادعاست که منتخبین انتخاباتی فاقد کنترل موثر که در پی بروز منازعات انتخاباتی امکان دستیابی به جایگاه اداره کشور را پیدا نمی کنند می توانند بدون صدور قطعنامه فصل ۷  شورای امنیت و به صرف تایید صریح یا ضمنی مشروعیت شان توسط شورا، درخواست دعوت به مداخله کنند.

کلیدواژه ها:

دعوت به مداخله ، انتخابات ، مداخله دموکراتیک ، کنترل موثر ، مشروعیت دموکراتیک