شاخص توده بدنی و آلبومین سرم در بیماران مبتلا به بیماری مزمن انسدادی ریه «مرکز تحقیقات بیماریهای ریوی و سل »

مقدمه بیماری مزمن انسدادی ریوی با التهاب مزمن و محدودیت پیشرونده جریان هوای بازدمی مشخص می شود. اخیرا علاوه بر علائم ریوی تظاهرات مختلف خارج ریوی مثل کاهش وزن و اختلالات تغذیه ای شرح داده شده که تحت عنوان علائم سیستمیک یا عمومی این بیماری نام برده می شود. در این مطالعه شاخص توده بدنی و آلبومین سرم این بیماران اندازه گیری و ارتباط آن با تستهای عملکرد ریوی مورد بررسی قرار گرفته است. روش کار این مطالعه توصیفی بر ۴۲ بیمار مبتلا به بیماری مزمن انسدادی ریوی مراجعه کننده به بیمارستان قائم (عج) در سال ۱۳۸۴ انجام شده است. متوسط سن بیماران ۵۴/۱۰±۸۲/۶۲ سال و متوسط حداکثر سرعت جریان بازدمی در ثانیه اول ۷۶/۰±۳۸/۱ لیتر بود. بیماران بر اساس راهنمای شدت بیماری ریوی تقسیم بندی شدند. داده های آماری به کمک نرم افزار SPSS و آزمون کای دو و آزمون آنالیز واریانس و کروسکال والیس تجزیه و تحلیل شد. نتایج میزان شاخص توده بدنی و آلبومین سرم بیماران اندازه گیری شد. نتایج میزان شاخص توده بدنی در ۵/۹% بیماران کمتر از حد طبیعی بود. بین شدت بیماری ریوی و میزان شاخص توده بدنی همبستگی منفی معنی دار و قابل ملاحظه وجود داشت (۴۳/۰- =r و ۰۰۴/۰=p). همچنین بین شدت بیماری ریوی و میزان آلبومین سرم همبستگی منفی معنی دار ملاحظه شد (۳۵/۰- = r و ۰۲/۰= p). نتیجه گیری نتایج این مطالعه نشان می دهد که با افزایش شدت بیماری ریوی میزان شاخص توده بدنی و آلبومین سرم کاهش می یابد. بنابراین وضعیت تغذیه ای ارتباط نزدیک با شدت بیماری ریوی دارد.

کلیدواژه ها:

بیماری مزمن انسدادی ریوی ، آلبومین ، شاخص توده بدنی