بررسی هفت ساله از دعاوی خطاهای دندانپزشکی در شهر مشهد، ایران

پیش زمینه: سالانه تعداد قابل توجهی از شکایات به دادسرای انتظامی سازمان نظام پزشکی مشهد ارائه می شود و قسمتی از آنها مربوط به دندانپزشکان است. هدف از مطالعه حاضر بررسی شکایات دندانپزشکی واصله به این نهاد می باشد. روش ها: این مطالعه توصیفی-تحلیلی گذشته نگر بر روی پرونده شکایات دندانپزشکی ارائه شده به دادسرای انتظامی سازمان نظام پزشکی مشهد در طی سالهای ۱۳۸۵ تا ۱۳۹۱ انجام شد. داده ها شامل جنس شاکی، موضوع شکایت، جنس متشاکی (متشاکیان)، تخصص متشاکی، نتیجه بررسی کارشناسی  و آرای صادره در چک لیست ها جمع آوری گردیدند. یافته ها: در طی۷ سال، ۲۴۳ شکایات دندانپزشکی مطرح شده بود. شاکیان در ۵۱% موارد زن، ۴۱% مرد و ۸% نهادهای حقوقی بودند. متشاکیان شامل ۸۱% مرد و ۱۹% زن بودند. ۸۳% از متشاکیان دندانپزشک عمومی،  ۱۵% متخصص و ۲% دندانساز بودند. بیشترین شکایات مربوط به درمان ریشه (۲۸%)، عوارض کشیدن دندان (۱۷%)، ترمیمی و زیبایی (۱۳%) و پروتز (۱۱%) بود. در ۱۰% از موارد نیز شکایت ها مربوط به موارد غیربالینی شامل تبلیغات خارج از ضابطه و سوءرفتار حرفه ای بود. نتیجه پرونده پس از بررسی هیات کارشناسی، در ۵۲% موارد برائت متشاکی، ۲۲% قصور و ۱۲% کسب رضایت از بیمار بود در حالیکه در ۱۱% پرونده به علت عدم پیگیری شاکی بایگانی شد. از میان ۲۰۳ پرونده مربوط به دندانپزشکان عمومی، ۴۸ مورد (۲۴%) و از ۳۶ پرونده مربوط به دندانپزشکان متخصص ۷ مورد (۱۹%) قصور تشخیص داده شد که تفاوت معنی داری با یکدیگر نداشتند (۰.۴ = P). از میان قصورهای محرز شده، بیشترین مورد مربوط به درمان ریشه (۳۰%) بود. نتیجه گیری: دندانپزشکان باید نسبت به امکان وقوع تخلفات حرفه ای دقت کافی داشته باشند و برای کاهش امکان قصور، می بایست دانش حرفه ای خود را به روز کرده و اطلاعات خود در مورد مسائل حقوقی و کیفری حرفه شان افزایش دهند. آموزش مسائل قانونی واخلاقی در  برنامه آموزشی دانشجویان دندانپزشکی می بایست مورد توجه قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

دندانپزشکی ، معالجه ریشه ، قصور ، سازمان نظام پزشکی