با نگاه به اسلام؛ نسبت امر عقلانی و امر وحیانی در آیین های مسیح و یهود

ادیان آسمانی در تکوین و تثبیت فکر سیاسی، نقش غیرقابل انکاری داشته اند، به طوری که زندگی با دین یا زندگی منهای دین، بنیادی ترین چالش متفکران سیاسی بوده است. برخی از متفکران، پیام الهی را که از طریق وحی (Revelation) بر پیامبر نازل شده، قابل تعبیر و حتی تغییر عقلانی دانسته اند و برخی دیگر چنین دخالتی را نوعی تحریف جوهره دین قلمداد کرده اند. به نظر می رسد ساختار دموکراتیک یا غیردموکراتیک نسبت مستقیمی با تقدم عقل بر وحی یا بالعکس نداشته اما ملاحظه و مقایسه نظام های سیاسی مبتنی بر مسیحیت نشان می دهد که تفسیر عقلانی وحی و دین بیشتر از تعبیر وحیانی امور عرفی، جوامع مدرن را راضی ساخته است