آزهای سرزمینی عراق نسبت به کویت ۹۰-۱۹۶۸

تصور عمومی بر این است که ایده اشغال کویت در سال ۱۹۹۰ شکل گرفت و در همان سال هم کویت اشغال و ضمیمه خاک عراق شد. در حالی که دولتمردان حزب بعث از زمان به قدرت رسیدن در سال ۱۹۶۸ در اندیشه اشغال کویت و یا بخش هایی از آن بوده اند. آنها در این مدت ۲۲ سال، از ادعاهای ارضی خود نسبت به کویت صرف نظر کردند تا در فرصت های مناسب آن را مطرح کنند. توضیح آنکه بزرگ ترین مشکل عراق در خلیج فارس، تنگناهای ژئوپولتیکی است. عراق دسترسی محدودی به خلیج فارس دارد. رهبران حزب بعث نیز از این واقعیت آگاهی داشته و درصدد رفع آن بوده اند. به نظر آنها، خوزستان ایران و کویت می توانند این تنگنای ژئوپولتیکی عراق را برطرف کنند. از آنجا که عراق در مدت ۸ سال جنگ با ایران نتوانست به هدف عمده خود که تجزیه خوزستان ایران بود، دست یابد، لذا پس از پایان جنگ به هدف دوم خود که اشغال کویت بود، روی آورد

کلیدواژه ها:

تنگناهای ژئوپولیتیکی ، وربه ، بوبیان ، اروندرود