بررسی تغییرات معماری منطقه محلات از دوران سلوکی تا پایان دوره ساسانی

شیوه شهرسازی و معماری از اصلیترین ارکان متعلق به یک حکومت یا دوره است که عوامل مختلفی بر شکل گیری و ساخت آن موثر است. در هر دوره از حکومتها، شاهد معماری خاص و منحصر به فردی و با ویژگیهای متعلق به همان دوره هستیم که معماری آن دوره را از دیگر دوره ها متمایز میسازد. منطقه محلات واقع در استان مرکزی، یکی از محوطه های مهمی است که از دوران سلوکی تا دوران اسلامی دارای استقرار بوده و در بعضی از این استقرارها آثار معماری نیز بر جای مانده است که با توجه به مطالعه ساخت و شیوه معماری بنا میتوان دوره های زمانی هر یک را مورد بررسی و تحلیل قرار داد. در این مقاله با توجه به مطالعات میدانی و کتابخانه ای به بررسی توصیفی- تحلیلی معماری منطقه محلات از دوران سلوکی تا پایان دوره ساسانی پرداخته شده است با توجه به مطالعات حاصل شده، منطقه محالت دارای آب و هوای مناسبی است که آن را از محوطه های دیگر متمایز میسازد و از دوره سلوکی تا پایان دوره ساسانی و همچنین دوره اسلامی دارای محوطه های بسیاری است که بعضی از این استقرارها، دارای آثار معماری است. باتوجه به آثار معماری یافت شده این محوطه، منطقه خورهه دارای اهمیت بسیاری در دوره سلوکی و اشکانی بوده و در دوره ساسانی و اسلامی نیز مورد استفاده گرفته است و اما در دوره ساسانی منطقه نیمور اهمیت بیشتری مییابد و بناهای ساسانی بیشتر در این منطقه قرار گرفته است. معماری بنای خورهه از سنگ میباشد و از آثار خشتی آن اثری بر جای نمانده است. اما در بناهای دوره ساسانی لاشه سنگ و مالت آهک در بناهای آتشکده ها و آجر و خشت در بنای قلعه، مورد استفاده قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

محوطه محلات ، معماری ، سلوکی ، اشکانی ، ساسانی