بررسی تئوری کاهش پدیده ارتعاشات ناپایدار (Chatter) در ماشینکاری

ارتعاشات ناپایدار یا چتر یکی از مهمترین اختلالات موجود در عملیات تراشکاری است. وقتی ماشینکاری قطعات مکانیکی با دقت بالا انجام می شود، باید از ارتعاشات خود تحریک کاملا اجتناب شود، زیرا این نوع حرکت ارتعاشی باعث بی کیقیتی سطح و خطاهای ابعادی غیرقابل قبول می شود. به طور معمول پدیده ارتعاش ناپایدار زمانی به وجود می آید که به طور کلی سختی سیستم ماشینکاری کم باشد. این پدیده بیشتر در فرایند داخل تراشی با ابزار باریک و بلند رخ می دهد. در این مقاله، اثر برخی از پارامتر های موثر بر فرآیند تراشکاری به صورت تجربی در تمامی قسمت های تراشکاری در حین کار با قطعات و ابزار آلات متفاوت بر روی دستگاه تراش جمع آوری و بر روی هر قسمت به صورت جداگانه کار شده است. با افزایش سرعت براده برداری نیروی اصطکاک میان سطح ابزار و قطعه کار کاهش و کیفیت سطحی افزایش می یابد. همچنین جنس قطعه کار در انتخاب میزان پیشروی، عمق و سرعت تراشکاری تاثیر گذار است و در نهایت ماشینکاری قطعات سخت عمر مفید ابزار را کاهش می دهد.

کلیدواژه ها:

پدیده چتر ، ماشین تراش ابزار براده برداری ، داخل تراشی