درماتیت آتوپیک در طب سنتی ایرانی و نقش ماءالجبن افتیمونی در درمان آن

سابقه و هدف: درماتیت آتوپیک یک بیماری التهابی خارش دار شایع و مزمن پوست است که تاثیر عمیقی بر کیفیت زندگی بیماران می‎‎گذارد. وجود ضایعات پوستی که خارش شدیدی دارند نه فقط خواب بلکه فعالیت های روزمره و عملکرد اجتماعی بیمار را نیز مختل می‎کند و از طرف دیگر هزینه های قابل توجهی برای بیمار، خانواده و اجتماع به دنبال دارد. اگرچه درماتیت آتوپیک در موارد خفیف با استفاده از مرطوب کننده ها ‎‎، کورتیکواسترئیدهای موضعی و آنتی هیستامین های خوراکی قابل کنترل است اما در موارد متوسط تا شدید اغلب به داروهای ساپرس کننده سیستم ایمنی مانند سیکلوسپورین، آزاتیوپرین و کورتون های سیستمیک نیاز پیدا می‎شود که عوارض جانبی فراوانی را در پی خواهد داشت. همین مساله باعث شده که بیماران تمایل زیادی به استفاده از درمان های مکمل و جایگزین داشته باشند. در طب سنتی ایرانی چندین بیماری با علایم مشابه درماتیت آتوپیک مطرح شده‎اند‎ که درمان مشترک همه آن ها ماءالجبن افتیمونی است. مواد و روش ها: این مطالعه با بررسی منابع طب جدید و سنتی به تبیین درماتیت آتوپیک از دیدگاه طب سنتی و مدرن می‎‎پردازد و با ارائه ماءالجبن افتیمونی به عنوان یک گزینه درمانی و مشخص نمودن مکانیسم احتمالی اثر آن سعی می‎‎کند یک راهکار جدید در درمان درماتیت آتوپیک پیش رو قرار دهد. یافته ها: مطالعات نشان داده است ماءالجبن و افتیمون هر دو خواص ضدالتهابی دارند. علاوه بر آن مصرف ماءالجبن می‎‎تواند به ترمیم پوست کمک کند، میزان خارش را کاهش داده و قدرت تطابق با استرس ناشی از این بیماری مزمن را در فرد افزایش دهد.  نتیجه ‎گیری: این فرضیه مطرح می‎‎شود که مصرف داروی سنتی ماءالجبن افتیمونی می‎‎تواند به عنوان یک درمان مکمل در درماتیت آتوپیک مطرح باشد.

کلیدواژه ها:

Maa al-Jobon-e Aftimouni ، traditional Iranian medicine ، atopic dermatitis ، ماءالجبن افتیمونی ، طب سنتی ایرانی ، درماتیت آتوپیک