پیش بینی رضایت زناشویی براساس امید و کیفیت زندگی در مادران کودکان طیف اوتیسم (درخودمانده)

هدف پژوهش حاضر، پیش بینی رضایت زناشویی بر اساس امید و کیفیت زندگی در مادران کودکان طیف اوتیسم (درخودمانده) بود. در این مطالعه همبستگی، جامعه آماری را کلیه مادران کودکان اوتیسم شهر مشهد را تشکیل دادند که به روش نمونه گیری هدفمند تعداد ۲۰۰ نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار استفاده شده در این پژوهش شامل پرسشنامه های رضایت زناشویی( MSQ )، امید اشنایدر ( SHQ ) و کیفیت زندگی WQB بودند. داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام تحلیل در آمدند. نتایج پژوهش نشان داد که امید و کیفیت زندگی با رضایت زناشویی رابطه مثبت و معنادار داشتند. کیفیت زندگی و امید ۴۵ درصد از واریانس مربوط به رضایت زناشویی مادران را پیش بینی کردند که کیفیت زندگی سهم بیشتری در رضایت زناشویی داشت. با توجه به نتایج به دست آمده توجه به دو عامل امید و کیفیت زندگی در رضایت زناشویی که از مسائل مهم در ارتباط با مادران کودکان اوتیسم که به دلیل تولد کودک مبتلا به اختلال طیف اوتیسم دچار مشکلاتی در زمینه رضایتزناشویی شدند، امری حیاتی است

کلیدواژه ها:

امید ، رضایت زناشویی ، کیفیت زندگی ، مادران کودکان طیف اوتیسم