اثربخشی درمان شناختی- رفتاری بر اضطراب کرونا و کیفیت روابط زناشویی در پرستاران

با گسترش روزافزون بیماری کرونا در بسیاری از کشورهای دنیا از جمله ایران و استرس ناشی از این بیماری که سیستم ایمنی بدن را ضعیف می کند و کادر درمان و بخصوص پرستاران که در راس مواجه با این بیماری قرار دارند، استرس و اضطراب ناشی از انتقال این بیماری به خانواده های آنان بیش از هر فردی می باشد، بنابراین هدف از این پژوهش بررسی اثربخشی درمان شناختی- رفتاری بر اضطراب کرونا و کیفیت روابط زناشویی در پرستاران می باشد. روش پژوهش حاصر نیمه آزمایشی بوده و جامعه آماری آن شامل ۴۰ نفر از ( ۲۰ نفر گواه و ۲۰ نفر آزمودنی) پرستاران بیمارستان فامیلی شهرستان رشت واقع در استان گیلان در سال ۱۳۹۹ می باشد. نمونه گیری در پژوهش حاضر به روش در دسترس بود. برای جمع آوری اطلاعات از (پرسشنامه کیفیت روابط زناشویی (RDAS)( ۱۹۹۵ ) و پرسشنامه اضطراب کرونا CDAS) ۱۳۹۸ ) استفاده گردید و همچنین پروتکل درمانی درمان شناختی-رفتاری ( CBT ) بر روی گروه آزمودنی در ۹ جلسه دو ساعته بصورت گروهی اجرا گردید.یافته های پژوهش حاضر حاکی از آن بود که این پروتکل درمانی بر کیفیت روابط زناشویی و اضطراب کرونا تاثیر معنی داری دارد. از این پژوهش می توان نتیجه گرفت آموزش های شناختی- رفتاری شامل افزایش آگاهی جنسی و مهارت های جنسی، آرمیدگی خیال پردازی و با تاثیرات مثبت متقابل روی همسر به ویژه در زمینه ارتباط زناشویی رضایت زناشویی را تحت شعاع قرار دهد و همچنین با این آموزش ها می توان از اضطراب به وجود آمده بر اساس این اپیدمی جلوگیری نمود، با توجه به اثرگذاری درمان شناختی - رفتاری در پرستاران و با توجه به مطالعات اندک، می توان این پروتکل درمانی را در مشاغل حساس مورد ارزیابی قرار داد.

کلیدواژه ها:

درمان شناختی- رفتاری ، اضطراب کرونا ، کیفیت روابط زناشویی ، پرستاران