بررسی میزان اضطراب بالینی در دانشجویان پرستاری براساس مقیاس وستیوس و پیش بینی آن براساس مولفه های خودشفقت ورزی و حس انسجام

پژوهش حاضر از نوع توصیفی- همبستگی است. جامعه آماری پژوهش را کلیه دانشجویان پرستاری تحت نظر دانشگاه علوم پزشکی تهران در پاییز ۱۳۹۹ را شامل می گردد. با روش نمونه دردسترس، تعداد ۲۳۰ پرستار زن براساس حجم نمونه مکفی با توجه به روش پژوهش به عنواتن نمونه پژوهش انتخاب شدند. با توجه به شیوع بیماری کرونا، پرسشنامه های پرسشنامه حس انسجام آنتونوفسکی ( ۱۹۷۸)، مقیاس شفقت خود نف ( ۲۰۰۳) و مقیاس اضطراب بالینی وستیوس لینک بندی شد و از طریق فضای مجازی در گروه های دانشجویی بین دانشجویان توزیع شد. پس از جمع اوری و گرداوری داده ها از سروری که داده ها توسط شرکت کنندگان ارسال شده بود، اطلاعات وارد نرم افزار spss نسخه ۱۹ شد و با روش های آماری ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. نتایج آزمون ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که بین مهربانی، ذهن آگاهی، اشتراکات انسانی p>۰/۰۱ ، قضاوت به خود p>۰/۰۵ با اضطراب بالینی رابطه منفی و بین همانند سازی افراطی و انزوا p>۰/۰۱ رابطه مثبت وجود داشت. در نهایت بین نمره کل خود- شفقت ورزی و اضطراب بالینی رابطه منفی وجود داشت p>۰/۰۱ همچنین بین حس انسجام و اضطراب بالینی رابطه منفی نیز رابطه منفی وجود داشت p>۰/۰۱، همچنین نتایج به دست آمده از مدل رگرسیون نشان داد که متغیرهای پژوهش ۳۷ درصد از مجموع واریانس اضطراب بالینی پرستاران را پیش بینی کردند. با توجه به نتایج به دست آمده می توان گفت میزان اضطراب بالینی در پرستاران بالا است و خودشفقت ورزی و حس انسجام در پیش بینی میزان اضطراب بالینی در دانشجویان پرستاری نقش دارند

کلیدواژه ها:

اضطراب بالینی ، مقیاس وستیوس ، خودشفقت ورزی ، حس انسجام