تاثیر آموزش تنظیم شناختی هیجان بر تکانشگری در فرزندان معتادان

تکانشگری از جمله عنوان رفتارهای پرخطر محسوب می شود و دربرگیرنده طیف گسترده ای از رفتارهای رشدنایافته، لذت جویانه و عموما همراه با درجات خطر بالا است. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش تنظیم شناختی هیجان بر تکانشگری در فرزندان معتادان شهر زنجان انجام شد.روش پژوهش کارآزمایی آموزشی تصادفی شده همراه با پیش آزمون-پس آزمون بود. تمامی نوجوانان ۱۲-۱۸ سال شهر زنجان در سال ۱۳۹۶ که پدران آنها به یکی از انواع مواد مخدر اعتیاد داشتند، جامعه آماری پژوهش حاضر را تشکیل دادند. از بین آنها ۲۴ نفر انتخاب و به صورت تصادفی (قرعه کشی) در گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. گروه آزمایش آموزش تنظیم شناختی هیجان را طی ۱۰ جلسه، دریافت کرد و گروه کنترل هیچ مداخله ای را دریافت نکرد. برای جمع آوری داده از مقیاس مقیاس تکانشگری بارت استفاده شد. داده ها با استفاد از تحلیل کوواریانس چند متغیره (مانکووا) و تحلیل کوواریانس یک متغیره (آنکووا) تجزیه و تحلیل شدند. یافته های حاصل از تحلیل کوواریانسنشان داد که آموزش تنظیم شناختی هیجان بر نمره کلی تکانشگری و ابعاد آن شامل بی برنامه گی، تکانشگری حرکتی و تکانش گری شناختی تاثیر معناداری داشته است P<۰.۰۵ بر اساس یافته های پژوهش حاضر، استفاده از آموزش تنظیم شناختی هیجان به عنوان یک مداخله روانشناختی موثر به منظور کاهش تکانشگری به نوجوانان توصیه می شود

کلیدواژه ها:

آموزش تنظیم شناختی هیجان ، تکانشگری ، فرزندان معتادان