تاثیرآموزش روان درمانی مبتنی بر کیفیت زندگی بر خویشتن پذیری و احساس انسجام در زنان سرپرست خانواده

امروزه، پدیده خانوارهای زن سرپرست به دلایل گوناگون در دنیا رو به افزایش است. بیشتر این خانواده ها مشکلات فراوانی دارند، هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش رواندرمانی مبتنی بر کیفیت زندگی بر خویشتن پذیری و احساس انسجام در زنان سرپرست خانواده بود. جامعه آماری این پژوهش شامل ۳۵۰ زن سرپرست خانواده شاغل در کارخانه های شهرک صنعتی شهرستان چناران در سال ۱۳۹۹-۱۳۹۸ بود. از میان ۱۴۹ کارخانه، کارخانه کشک دهکده خرم شهرستان چناران انتخاب که تعداد ۳۰ نفر به طور کاملا تصادفی در ۲ گروه ۱۵ نفره آزمایش و کنترل جایگزین شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه پذیرش بیقید و شرط خود چمبرلین و هاگا ( ۲۰۰۱ ) و احساس انسجام آنتونوسکی ( ۱۹۹۳ ) بود. نتایج پژوهش نشان داد که آموزش روان درمانی مبتنی بر کیفیت زندگی موجب افزایش احساس انسجام و افزایش میزان پذیرش نامشروط و کاهش میزان پذیرش مشروط اعضای گروه آزمایش شده است

کلیدواژه ها:

احساس انسجام ، خویشتن پذیری ، زنان سرپرست خانواده ، کیفیت زندگی