تاثیر سطوح مختلف شوری آب بر محتوی خاکستر، غلظت عناصر و زیست توده سالیکورنیا (.Salicornia bigelovii Torr)

سالیکورنیا (Salicornia bigelovii Torr.) به دلیل تحمل زیاد به آب های بسیار شور و داشتن ارزش اقتصادی در تولید علوفه، دانه روغنی و مصرف تازه خوری به عنوان یک گیاه امیدبخش مطرح بوده است. به منظور مطالعه واکنش این گونه به تیمارهای مختلف شوری آب، آزمایشی در قالب طرح کاملا تصادفی و با ۴ تکرار در مرکز ملی تحقیقات شوری انجام شد. تیمارهای آب شور شامل ۲، ۵، ۸، ۱۱، ۱۴ و ۱۷ دسی زیمنس برمتر بود، که با استفاده از رقیق نمودن آب دریای خلیج فارس تهیه شد. نتایج نشان داد که شوری تا ۸ دسی زیمنس بر متر مقادیر وزن تر و خشک را افزایش داد، ولی افزایش شوری با کاهش وزن تر و خشک همراه بود. میزان کاهش وزن تر در تیمارهای ۲، ۵، ۱۱، ۱۴ و ۱۷ دسی زیمنس برمتر در مقایسه با تیمار ۸ دسی زیمنس بر متر به ترتیب ۲۶.۹، ۹.۵، ۱۲.۰، ۲۰.۰ و ۳۵.۸ درصد بود. این میزان کاهش در مورد وزن وزن خشک به ترتیب ۲۳.۴، ۲۰.۷، ۲۷.۴، ۳۸.۹ و ۴۱.۷ درصد بود. با افزایش میزان شوری آب، محتوی خاکستر شاخساره گیاه روند صعودی و معنی داری داشت. کمترین و بیش ترین میزان خاکستر شاخساره به ترتیب در شوری ۲ و ۱۷ دسی زیمنس برمتر و به مقدار ۲۴.۸ و ۴۱.۳ درصد بود. با افزایش میزان شوری آب، غلظت کلر و سدیم در شاخساره گیاه افزایش و غلظت عناصر کلسیم و پتاسیم کاهش یافت. بر اساس نتایج این آزمایش، تحمل به شوری در سالیکورنیا با تجمع نمک در بافت گیاه و از طریق تنظیم اسمزی انجام می‎شود. قابلیت تجمع عناصر، ضمن اینکه توان گیاه پالایی سالیکورنیا را تقویت می نماید، ولی افزایش درصد خاکستر بر ارزش علوفه ای گیاه تاثیر منفی داشته و لذا تعیین ارزش تغذیه ای سالیکورنیا و آنالیز خوراک آن در حضور دام نیاز به بررسی بیشتر دارد.

کلیدواژه ها:

آب دریا ، تنظیم اسمزی ، شورزیست ، علوفه ، گیاه پالایی