نقش خودکارآمدی کودک در رابطه بین رویدادهای آسیب زای دوره کودکی و بروز شکایات روان تنی

مشکلات سلامت روان گاهی خود را در قالب مشکلات جسمانی و شکایات روان­تنی بروز می دهند که در صورت شناسایی نشدن و رسیدگی نکردن به­ موقع، مزمن شده و مشکلات آتی را به دنبال خواهند داشت. هدف از پژوهش حاضر بررسی نقش خودکارآمدی کودک در رابطه بین رویدادهای آسیب زای کودکی و بروز شکایات روان­تنی بود. جامعه پژوهش، شامل کلیه دانش آموزان ۱۰-۱۴­ساله پسر شهر تهران بود. به این منظور نمونه ای متشکل از ۲۱۵ نفر از دانش­آموزان پسر پایه پنجم و ششم دبستان از دو مدرسه پسرانه که از مناطق ۱۱ و ۱۸ شهر تهران به صورت در دسترس انتخاب شده بودند، در پژوهش شرکت کردند. پرسشنامه­های پژوهش عبارت بودند از: پرسشنامه های خودکارآمدی کودکان (موریس)، فرم وقوع حوادث آسیب زای زندگی (گرینوالد و روبین) و مقیاس شکایات روان­تنی (تاکاتا و ساکاتا). نتایج حاصل از تحلیل میانجی و تعدیلگر نشان داد که متغیر خودکارآمدی کودک نقش تعدیلگر نداشته است، بلکه به عنوان میانجی در رابطه بین رویدادهای آسیب زای کودکی و بروز شکایات روان­تنی نقش بازی می کند، لذا در درمان های مربوط به کاهش شکایات روان تنی کودکان و نیز درمان های مربوط به کودکان آسیب­دیده می بایست مولفه ارتقای خودکارآمدی را نیز در دستور کار قرار داد.

کلیدواژه ها:

خودکارآمدی ، شکایات روان تنی ، کودکان ، ، رویدادهای آسیب زا