بهینه سازی فنی اقتصادی مجموعه روسازی آسفالتی و اساس تثبیت شده مطالعه موردی محور اردکان-نائین

هدف مطالعه حاضر تعیین درصد مناسب تراشه آسفالت و سیمان در مخلوط های اساس تثبیت شده با سیمان است به گونه ای که عامل دوام و اقتصادی بودن روسازی، هم زمان درنظر گرفته شوند. ازاین رو مقاومت فشاری و کششی در درصدهای مختلف RAP شامل ۰%، ۴۰%، ۶۰% و ۸۰% و در درصدهای مختلف سیمان شامل ۳%، ۵% و ۷% به دست آورده شد. درادامه روسازی تحت بار استاندارد ۱۰، ۲۰، ۳۵ و ۵۰ میلیون ESALs، تعیین ضخامت شد. با برقراری رابطه بین درصد تراشه آسفالت، درصد سیمان، عدد شاخص حساسیت رطوبتی (TSR) به عنوان یک پارامتر موثر در دوام، و هزینه ی اجرای روسازی در بارهای مختلف، معادله هم زمان هزینه دوام روسازی تشکیل گردید. نهایتا براساس تکنیک بهینه سازی میزان درصد بهینه تراشه آسفالت و سیمان در مخلوط ها به منظور دست­یابی به دوام مورد انتظار (۷۰  (TSR=تعیین گردید. بر این اساس جواب بهینه تابع هزینه که تابعی از سطح بارگذاری است، در مقدار ۲۹.۶ درصد تراشه آسفالت، ۴.۱۶ درصد سیمان و در حداقل سطح بارگذاری حاصل شد. از نتایج مقاله فوق می­توان با تقریب مناسبی در طرح سازه­ای روسازی بادوام و اقتصادی حاوی اساس تثبیت شده با سیمان و مقادیر مختلف تراشه آسفالت بهره برد.

کلیدواژه ها:

تراشه آسفالت ، مقاومت فشاری ، مقاومت کششی ، دوام مخلوط ، طرح اقتصادی